Żebranie – proszenie w miejscu publicznym o dobrowolne wsparcie materialne bez oferowania czegokolwiek w zamian (np. towaru lub usługi).
Może łączyć się z włóczęgostwem.
Polskie prawo wykroczeń
| k.w. z 1971 | |
| Ciężar gatunkowy |
wykroczenie |
|---|---|
| Przepis | |
| Kara |
aresztu, ograniczenia wolności, grzywny do 1500 zł albo nagany |
| Strona podmiotowa |
umyślna, typ kwalifikowany w zamiarze bezpośrednim |
| Odpowiedzialność od 15. roku życia |
nie |
| Typ kwalifikowany |
nie |
| Typ uprzywilejowany |
typ kwalifikowany zagrożony karą aresztu |
| Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych | |
Wykroczenie stanowi żebranie osoby, która ma środki do życia lub jest zdolna do pracy, a także żebranie w sposób oszukańczy lub natarczywy.
Natarczywość przejawia się w zaczepianiu i nagabywaniu przechodniów, uniemożliwianiu im przejścia w celu otrzymania datku. Pod tym pojęciem mieści się również kierowanie wulgaryzmów pod adresem osób, które nie ofiarowały jałmużny. Sposób oszukańczy to wprowadzanie w błąd przechodniów w celu wzbudzenia w nich litości. Zabiegi te mogą polegać na żebraniu w grupie dzieci, udawaniu kalectwa, umieszczaniu fałszywej informacji o ciężkim stanie zdrowia.
Zakazane jest także nakłanianie do żebrania małoletniego lub osoby bezradnej albo pozostającej w stosunku zależności lub oddanej pod opiekę nakłaniającego (art. 104 Kodeksu Wykroczeń).
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń (Dz.U. z 2021 r. poz. 2008)
- Aleksander Jelski, artykuł ''Siemieżewo'', zawierający opis stowarzyszenia żebraczego, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 546.
Artykuł uwzględnia ograniczony pod względem terytorialnym stan prawny na 2 października 2006. Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć prawnych w Wikipedii.