1,2-Dichloroetan

1,2-Dichloroetan

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 1,2-dichloroetan Inne nazwy i oznaczenia dichlorek etylenu, pot. chlorek etylenu, EDC (ang. ethylene dichloride)
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C2H4Cl2
Masa molowa	98,96 g/mol
Wygląd	przezroczysta, bezbarwna ciecz
Identyfikacja
Numer CAS	107-06-2
PubChem	11
DrugBank	DB03733
SMILES ClCCCl
InChI InChI=1S/C2H4Cl2/c3-1-2-4/h1-2H2 InChIKey WSLDOOZREJYCGB-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Gęstość 1,2454 g/cm³; ciecz Rozpuszczalność w wodzie 9,2 g/kg (0 °C) 8,69 g/l (20 °C) 8,6 g/kg (25 °C) 10,6 g/kg (50 °C) 10,3 g/l (56 °C) 22,2 g/kg (100 °C) w innych rozpuszczalnikach rozpuszczalny w acetonie, benzenie i chloroformie, dobrze w etanolu, mieszalny w eterze dietylowym Temperatura topnienia −35,6 °C Temperatura wrzenia 83,4 °C Punkt krytyczny 288,4 °C; 5,4 MPa; 0,4398 g/cm³ logP 1,48 Współczynnik załamania 1,4422 (589 nm, 25 °C) Lepkość 1,125 mPa·s (0 °C) 0,779 mPa·s (25 °C) 0,576 mPa·s (50 °C) 0,447 mPa·s (75 °C) Napięcie powierzchniowe 32,9 mN/m (15 °C) 32,2 mN/m (20 °C) 31,86 mN/m (25 °C) 30,8 mN/m (30 °C) 28,29 mN/m (50 °C) 24,72 mN/m (75 °C)
Budowa Moment dipolowy 1,83 D
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2016-04-13] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI Niebezpieczeństwo Zwroty H H225, H302, H315, H319, H335, H350 Zwroty P P210, P261, P303+P361+P353, P305+P351+P338, P405, P501 Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI Łatwopalny (F) Toksyczny (T) Zwroty R R45, R11, R22, R36/37/38 Zwroty S S53, S45 NFPA 704 Na podstawie podanego źródła 3 3 0   Temperatura zapłonu 13 °C Temperatura samozapłonu 413 °C Granice wybuchowości 6,2–16,2% Numer RTECS KI0525000 Dawka śmiertelna LD50 670,0 mg/kg (szczur, doustnie)
Podobne związki
Podobne związki	dichloroeten, tetrachloroeten, chlorek metylenu
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

1,2-Dichloroetan, dichlorek etylenu – organiczny związek chemiczny, chloropochodna etanu, bezbarwna ciecz o temperaturze wrzenia 83,4 °C, bardzo słabo rozpuszczalna w wodzie, miesza się z rozpuszczalnikami organicznymi. Otrzymywany z etylenu i chloru (po raz pierwszy uzyskany 1795 roku w Holandii, stąd zwany dawniej olejem chemików holenderskich). Stosowany jako rozpuszczalnik m.in. żywic, asfaltu, kauczuku, do ekstrakcji tłuszczów oraz olejów. Półprodukt w syntezie chlorku winylu.

Uwagi

Bibliografia

• CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 95, Boca Raton: CRC Press, 2014, ISBN 978-1-4822-0867-2  (ang.).