Мы используем файлы cookie.
Продолжая использовать сайт, вы даете свое согласие на работу с этими файлами.

Amiodaron

Подписчиков: 0, рейтинг: 0
Amiodaron
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C25H29I2NO3

Masa molowa

645,31 g/mol

Wygląd

biały lub prawie biały miałki krystaliczny proszek

Identyfikacja
Numer CAS

1951-25-3

PubChem

2157

DrugBank

DB01118

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

C01BD01

Stosowanie w ciąży

kategoria D

Amiodaronorganiczny związek chemiczny, lek zwiększający czas trwania potencjału błonowego. Należy do III grupy leków antyarytmicznych zgodnie z podziałem według Vaughana Wiliamsa.

Właściwości

Lek działa na układ krążenia wielostronnie. Wydłuża czas trwania trzeciej fazy potencjału czynnościowego komórek przewodzących serca, zmniejszając wypływ jonów potasu z komórek.

Amiodaron wpływa również na przepływ wieńcowy rozszerzając naczynia wieńcowe i powoduje również zmniejszenie oporów naczyniowych na obwodzie, co odciąża pracę serca i może obniżać ciśnienie tętnicze.

Zmniejsza wrażliwość mięśnia sercowego na katecholaminy poprzez swoje działanie antagonistyczne w stosunku do receptorów α i β-adrenergicznych.

Lek nie ma wpływu na kurczliwość mięśnia sercowego: jako jedyny lek antyarytmiczny skuteczny w większości arytmii nadkomorowych i komorowych, nie ma działania inotropowego dodatniego.

Lek bardzo różnie się wchłania u różnych chorych, kumuluje się w organizmie i łatwo może zostać przedawkowany. Wymaga kontroli stężenia w surowicy krwi, szczególnie podczas ustalania dawki podtrzymującej po wysyceniu. Jego czas połowicznego rozpadu wynosi około 30 dni, a jego działanie może się utrzymywać nawet do 150 dni po odstawieniu leku.

Normalnym zjawiskiem jest pojawienie się zmian w elektrokardiogramie: zaburzeń załamka T, pojawienie się załamka U i wydłużenie odstępu Q-T.

Zastosowanie

Jest skuteczny w niemiarowościach różnego pochodzenia:

  • leczenie reanimacyjne migotania komór (VF) lub częstoskurczu komorowego (VT) bez tętna,
  • częstoskurcz komorowy stabilny hemodynamicznie,
  • inne oporne na leczenie postacie tachyarytmii.

Może być stosowany u chorych z chorobą wieńcową serca.

Dawkowanie

Najczęściej przez pierwszy tydzień podaje się 200 mg trzy razy dziennie co 8 godzin (wysycanie), a potem dawka podtrzymująca wynosi od 200 do 400 mg na dobę.

W reanimacji według algorytmu do migotania komór i częstoskurczu komorowego bez tętna (VF/VT) stosuje się jednorazowo 300 mg i.v. w bolusie po trzeciej defibrylacji. Ponadto algorytm zaawansowanych zabiegów resuscytacyjnych zaleca stosowanie amiodaronu w przypadku:

  • częstoskurczu komorowego z tętnem – dawka 300 mg,
  • w przypadku kardiowersji rytmów niestabilnych – dawka 300 mg/24 godz.

Interakcje

Amiodaron nie powinien być stosowany łącznie z warfaryną, prokainamidem, chinidyną, digoksyną i aprinidyną.

Działania niepożądane

Amiodaron wykazuje szereg poważnych działań ubocznych, które mogą doprowadzić nawet do zgonu, w związku z czym należy podawać go w jak najmniejszych skutecznych dawkach, a stan pacjentów powinien być monitorowany. Do najczęstszych problemów należą: mikrozłogi w rogówce (znikają po odstawieniu leku), łagodne zaburzenia żołądkowo-jelitowe podczas podawania wstępnej dawki nasycającej leku, przemijające zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy i nadwrażliwość na światło. Często występują: umiarkowana bradykardia, nadczynność bądź niedoczynność tarczycy (amiodaron ma budowę chemiczną zbliżoną do trójjodotyroniny i może zaburzać metabolizm tego hormonu), ostre zaburzenia czynności wątroby, drżenia, koszmary senne, zaburzenia snu, uszkodzenie tkanki płucnej i zapalenie płuc, ciemnoszare lub niebieskawe zabarwienie skóry.

Bibliografia

  • Farmakologia. Wojciech Kostowski (red.).
  • Wytyczne Europejskiej Rady Resuscytacji 2005

Новое сообщение