Продолжая использовать сайт, вы даете свое согласие на работу с этими файлами.
Andezyt
Andezyt – obojętna skała wulkaniczna lub subwulkaniczna o strukturze porfirowej.
W skład andezytu wchodzą: plagioklazy, biotyt, pirokseny i amfibole. Andezyt ma barwę szarą, brunatną, zieloną lub czarną. Andezyty pienińskie mają barwy białe do jasnoszarych, z czarnymi kryształkami amfiboli.
Na diagramie klasyfikacyjnym QAPF andezyt zajmuje pole 10 wraz z bazaltem. Głębinowym odpowiednikiem andezytu jest dioryt.
Według klasyfikacji TAS andezyty zajmują pola O1 (bazaltowe andezyty) i O2 (andezyty).
- Pc – pikrobazalty
- B – bazalty
- O1 – bazaltowe andezyty
- O2 – andezyty
- O3 – dacyty
- R – ryolity alkaliczne i ryolity
- S1 – trachybazalty
- S2 – trachyandezyty (maugearyty i shoshonity)
- S3 – trachyandezyty (benmoreity i latyty)
- T – trachity alkaliczne, trachity
- U1 – bazanity i tefryty
- U2 – fonotefryty
- U3 – tefryfonolity
- Ph – fonolity
- F – foidyty
Rozpowszechniony w ubiegłych epokach geologicznych, jest równocześnie jedną z najpospolitszych współczesnych skał wulkanicznych. Występuje zwłaszcza na wybrzeżach i wyspach Oceanu Spokojnego (linia andezytowa). W Polsce – andezyt pieniński w Pieninach (m.in. Bryjarka i Jarmuta górujące nad Szczawnicą, góra Wdżar koło Czorsztyna). Znajduje zastosowanie jako materiał w budownictwie (np. gmach Banku Gospodarstwa Krajowego w Warszawie) i dekoratorstwie, również jako materiał kwasoodporny.
Skały andezytowe stosunkowo łatwo wietrzeją, dając gleby gliniaste, zasobne w składniki pokarmowe dla roślin (głównie wapń i magnez).
Bibliografia
- WacławW. Ryka WacławW., AnnaA. Maliszewska AnnaA., Słownik petrograficzny, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1982, ISBN 83-220-0150-9, OCLC 69507580 .