Balantidioza

Balantidioza – to choroba zakaźna, rozwijająca się w wyniku zakażenia pierwotniakiem Balantidium coli.

Pierwotniak ten jest kosmopolityczny, w Polsce bardzo często stwierdzany u świń. Do zakażenia człowieka dochodzi najczęściej drogą pokarmową, poprzez spożycie żywności lub wody zanieczyszczonej kałem zawierającym cysty Balantidium coli. Opisywano również przypadki zarażenia drogą bezpośredniego kontaktu z osobą zarażoną.

Cykl życiowy

Cykl życiowy Balantidium coli.

Połknięte cysty uwalniają trofozoity, które przebywają i namnażają się w świetle jelita grubego, powodując jej naciek zapalny z ogniskową martwicą i wytworzeniem owrzodzeń. U większości chorych przebiega to bezobjawowo, jednak u niektórych pojawia się biegunka – główny objaw choroby. Choroba bardzo rzadko przebiega z objawami krwawienia z przewodu pokarmowego, który może imitować czerwonkę. Nigdy w przebiegu balantidiozy nie dochodzi do zajęcia drogą krwi innych narządów (jak ma to miejsce w pełzakowicy).

Rozpoznanie

Rozpoznanie choroby opiera się na stwierdzeniu cyst w kale lub trofozoitów w wycinkach błony śluzowej jelita grubego.

Leczenie

W leczeniu stosuje się tetracyklinę w dawce 500 miligramów co 6 godzin przez tydzień.

Bibliografia

• Interna Harrisona, tom II. Wydawnictwo Czelej, s. 1814. ISBN 83-88063-41-3.
• Parazytologia i akaroentomologia medyczna. Antoni Deryło (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 156–158. ISBN 83-01-13804-1.