Efekt Mozarta

Efekt Mozarta – nieznaczna poprawa zdolności przestrzennych i inteligencji ogólnej wywołana słuchaniem utworów muzyki barokowej i klasycznej, zwłaszcza Wolfganga Amadeusa Mozarta. Efekt jest znikomo mały, daje poprawę współczynnika inteligencji niższą niż 2 punkty i krótkotrwały, po najwyżej godzinie spada do zera.

Znaczenie efektu Mozarta bywa przeceniane w świadomości społecznej, a zwłaszcza jego wpływ na rozwój inteligencji u niemowląt, który nie został potwierdzony badaniami. Muzyka klasyczna może powodować krótkotrwałe pobudzenie wzmagając czujność, co prawdopodobnie wpływa na poprawę wyników w zadaniach wymagających wysiłku umysłowego. Niektóre utwory muzyczne, zwłaszcza zawierające dużo fraz largo utwory barokowe, sprzyjają obniżeniu tętna i wejściu w stan relaksacji, w którym poprawiają się niektóre możliwości pamięci. Również w tym kontekście można mówić o efekcie Mozarta, lecz taki stan też jest krótkotrwały.

Bibliografia

• Scott O. Lilienfeld, Steven Jay Lynn: 50 wielkich mitów psychologii popularnej. Warszawa: Wydawnictwo CiS, 2011, s. 87–92. ISBN 978-83-61710-03-5.
• Georgi Łozanow: Suggestology and Outlines of Suggestopedy. New York: OA., 1977.