Hunter – rasa lub ogólniej typ konia gorącokrwistego, wytworzony z ciężkich klaczy i szlachetnych ogierów. Huntery hodowane są w Irlandii i Anglii – występują odmiany irlandzka i angielska.
Historia Rasy
Historia rasy sięga początku XVIII wieku, kiedy wśród szlachty stały się modne polowania na jelenie i lisy i pojawiło się zapotrzebowanie na odpowiednie wierzchowce. Klacze miejscowe uszlachetniano więc ogierami pełnej krwi angielskiej.
Pokrój
Huntery nie są wyrównane pod względem pokroju, lecz odznaczają się wspólnymi cechami. Głowa duża, szyja krótka. Łopatki długie i skośne, grzbiet mocny, odpowiednia klatka piersiowa. Mocny, lekko ścięty i czasami zbyt masywny zad, kończyny solidne. Kaliber tych koni zależy od udziału pełnej krwi w rodowodach. Niektóre huntery występują w typie cięższym, który ma szczotki pęcinowe i duże, masywne kopyta. Występują wszystkie typy umaszczenia. Wysokość w kłębie: 150-175 cm.
Konia tej rasy cechuje również odwaga, inteligencja i zaradność.
Użytkowanie
Dawniej specjalnością tych koni było polowanie (ang. hunter – myśliwy), co wiązało się z koniecznością pokonywania znacznych dystansów, ale także przeszkód, takich jak np. żywopłoty, mury, nasypy. Jest to bardzo wytrzymałe, żwawe i skoczne zwierzę, przy tym umiejące świetnie zachować równowagę. Obecnie konie te są wykorzystywane do wycieczek, wypraw konnych lub wyścigów przełajowych.
Huntery są bardzo wydajne w galopie pod obciążeniem na długich dystansach; chody ich są pewne i wytrwałe. Mają też duże zdolności do skoków przez przeszkody, co współcześnie powoduje ich sportowe przeznaczenie.
Hodowla
Współczesny hunter pochodzi od potomstwa klaczy cięższych: Irish Draught, Cleveland Bay, Clydesdale lub Welsh Cob z ogierami pełnej krwi. W krajach anglojęzycznych huntery obecne są na nieomal wszystkich pokazach i wystawach hodowlanych. Typ huntera rozwijany jest też w hodowli irlandzkich koni sportowych.