Hydroterapia, dział fizjoterapii, inaczej wodolecznictwo, akwaterapia (łac. aqua = woda) – metoda leczenia bodźcowego polegająca na zewnętrznym stosowaniu wody o różnych postaciach: ciekłej, stałej lub gazowej. Podstawę leczniczego działania stanowi odpowiednia temperatura lub ciśnienie wody użytej odpowiednio do danej terapii.
Rys historyczny
Hydroterapia była znana w starożytnych Chinach i Japonii, a w Europie miała szerokie zastosowanie w rzymskich łaźniach. Zapomniana w średniowieczu, została na nowo odkryta w XVIII i XIX wieku. Stosowali ją J.S. Hahn (1696–1773), Vincenz Priessnitz, Oertel (1764–1850) czy J.H. Rausse (1805–1848). Na ich doświadczeniach bazował ksiądz Sebastian Kneipp, który rozwinął i usystematyzował zabiegi hydroterapeutyczne wykorzystywane w owym czasie przez lekarzy.
Zastosowanie
Hydroterapia wpływa korzystnie na układ krążenia, układ nerwowy oraz wiele innych narządów organizmu.
Podział
Zabiegi lecznicze możemy podzielić na:
1. Zabiegi z wykorzystaniem ciśnienia hydrostatycznego wody:
- kąpiele całkowite
- kąpiele częściowe
- kąpiele kinezyterapeutyczne
- kąpiele perełkowe
- kąpiele tlenowe
- kąpiele aromatyczne
- masaż podwodny
2. Zabiegi z wykorzystaniem ciśnienia strumienia wody:
- polewanie
- natryski stałe
- natryski ruchome
3. Zabiegi za pośrednictwem tkanin:
- zmywanie
- nacieranie
- zawijanie
- okłady
- kompresy
