Infibulacja (z łac. in „w” i fibula) – rytualne usunięcie zewnętrznych żeńskich narządów płciowych oraz zaszycie sromu, które jest praktykowane głównie w północno-wschodniej Afryce, w szczególności w Dżibuti, Erytrei, Etiopii, Somalii i Sudanie. Zazwyczaj wykonywane bez zasad zachowania aseptyki, bez znieczulenia i na osobie przed osiągnięciem okresu dojrzewania. Celem jest odebranie kobiecie możliwości doznawania przyjemności seksualnych i zapewnienie jej wierności wobec męża.
Światowa Organizacja Zdrowia określa tę procedurę jako okaleczanie żeńskich narządów płciowych typu III. Infibulacja może również oznaczać zszycie napletka u mężczyzny.
Żeńska
Infibulacja żeńska, znana jako FGM typu III oraz w krajach, w których jest praktykowana jako obrzezanie faraoniczne, polega na usunięciu wewnętrznych i zewnętrznych warg oraz zszyciu sromu. Zazwyczaj towarzyszy temu usunięcie żołędzi łechtaczki.
Po zabiegu pozostaje gładka warstwa skóry pokrywająca pochwę i resztę rejonu łonowego. Poprzez włożenie gałęzi lub podobnego przedmiotu przed zagojeniem się rany, zostaje utworzony mały otwór służący do przepuszczenia moczu i krwi menstruacyjnej. Nogi są wiązane ze sobą na okres od dwóch do czterech tygodni, aby umożliwić gojenie.
Rozerwanie blizny po operacji następuje podczas pierwszego stosunku seksualnego (w Sudanie niepowodzenie rozerwania źle świadczy o potencji mężczyzny) lub jeśli nie jest to możliwe, przed pierwszym stosunkiem dokonuje się rozcięcia tkanki przy pomocy małego noża. Czasem dochodzi do zapłodnienia mimo zachowania ciągłości blizny i wówczas jest ona przecinana chirurgicznie, by umożliwić poród, lub dokonuje się nacięcia krocza, które zwykle nie byłoby potrzebne. Notowano przypadki takiego przerośnięcia blizny keloidem, że dochodziło do złamania ostrza skalpela.
Konwencja o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej w art. 38 zobowiązuje strony do zakazu infibulacji i podobnych zabiegów oraz nakłaniania bądź zmuszania do nich.
Potencjalne zagrożenia
Infibulacja może czasem prowadzić do problemów, takich jak poważne zakażenie rany, krwotok, trudności z miesiączkowaniem, infekcje układu moczowego. Podnosi się również kwestię traumatyzacji psychicznej przez taką operację oraz wywoływania depresji u dziewcząt w okresie adolescencji, które przeszły wcześniej taką operację.
Ścisła infibulacja może stanowić zagrożenie dla matki i płodu, jeśli ciąża nie jest prowadzona przez doświadczonego operatora, może także prowadzić do nieuzasadnionego cięcia cesarskiego.
Męska
Historycznie infibulacja oznaczała również zszycie napletka u mężczyzny (tzw. męska infibulacja). Dokonywano tego na niewolnikach w starożytnym Rzymie, by zapewnić, że nie będą się oni angażowali w stosunki seksualne, jak również u ochotników w niektórych kulturach. Był to zabieg mający uniemożliwić stosunek seksualny, ale nie masturbację.
Zobacz też
- okaleczanie żeńskich narządów płciowych
- Międzynarodowy Dzień Zerowej Tolerancji dla Okaleczania Żeńskich Narządów Płciowych
- labioplastyka
- subincyzja
- pas cnoty
Linki zewnętrzne
- Ayaan Hirsi Ali, Infidel: My Life, New York: Free Press, 2007, ISBN 0-7432-8968-4, OCLC 72701599 [dostęp 2019-11-08].
- G. Pieters, A.B. Lowenfels, Infibulation in the horn of Africa, „New York State Journal of Medicine”, 77 (5), 1977, s. 729–731, ISSN 0028-7628, PMID: 265433 [dostęp 2019-11-08].
- James Whitehorn, Oyedeji Ayonrinde, Samantha Maingay, Female genital mutilation: Cultural and psychological implications, „Sexual and Relationship Therapy”, 17 (2), 2002, s. 161–170, DOI: 10.1080/14681990220121275, ISSN 1468-1994 [dostęp 2019-11-08] (ang.).
