Мы используем файлы cookie.
Продолжая использовать сайт, вы даете свое согласие на работу с этими файлами.

John Travolta

Подписчиков: 0, рейтинг: 0
John Travolta
Ilustracja
John Travolta (1997)
Imię i nazwisko

John Joseph Travolta

Data i miejsce urodzenia

18 lutego 1954
Englewood, New Jersey

Zawód

aktor, reżyser, producent filmowy, piosenkarz

Współmałżonek

Kelly Preston
(1991–2020, jej śmierć)

Lata aktywności

od 1969

podpis
Strona internetowa
Księżna Walii, Diana i John Travolta (1985)

John Joseph Travolta (ur. 18 lutego 1954 w Englewood) – amerykański aktor i producent filmowy, piosenkarz i artysta estradowy. Status światowej gwiazdy filmowej przyniósł mu udział w takich filmach jak Gorączka sobotniej nocy, Pulp Fiction i musicalu Grease. Dwukrotnie nominowany do Oscara.

W 1985 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6901 Hollywood Boulevard.

Życiorys

Dzieciństwo i pochodzenie

Urodził się 18 lutego 1954 roku w Englewood w stanie New Jersey w rodzinie rzymskokatolickiej jako najmłodsze z sześciorga dzieci Salvatore J. Travolty (ur. 27 listopada 1912 w Brooklynie, zm. 18 maja 1995 w Englewood), półprofesjonalnego gracza futbolu amerykańskiego, i Helen Cecilii Travolty (z domu Burke; ur. 18 stycznia 1912 w New Jersey, zm. w grudniu 1978 w hrabstwie Santa Barbara), nauczycielki dramatu, która także śpiewała w radiowym zespole wokalnym „Sunshine Sisters”. Jego ojciec był pochodzenia włoskiego, a jego matka była pochodzenia irlandzkiego.

Wychowywał się wraz ze starszym rodzeństwem: trzema siostrami – Ellen (ur. 6 października 1940), Ann i Margaret oraz dwoma braćmi – Josephem „Joeyem” (ur. 14 października 1950) i Samem. Uczęszczał do Dwight Morrow High School, ale w 1971 roku mając 17 lat porzucił szkołę. W 1975 Travolta, wychowany w wierze rzymskokatolickiej, przystąpił do kościoła scjentologicznego.

Wczesna kariera

Po raz pierwszy pojawił się na scenie w lokalnym przedstawieniu Who’ll Save the Plowboy?. Jego matka, która sama była aktorką i tancerką, zapisała go do szkoły aktorskiej w Nowym Jorku, gdzie studiował śpiew, taniec i aktorstwo. Zdecydował się połączyć wszystkie te trzy umiejętności. W wieku 16 lat wystąpił w musicalu Bye Bye Birdie. Porzucił szkołę średnią po pierwszej klasie i przeprowadził się w poprzek Hudson do Nowego Jorku, by znaleźć pracę. Brał udział w reklamach telewizyjnych. Dostał rolę na Brodwayu w Over Here! i zaśpiewał piosenkę „Dream Drummin” napisaną przez braci Sherman. Travolta nagrywał także w lokalnych studiach, ale jego piosenki nie znalazły uznania i zostawały szybko zapomniane. W końcu przeprowadził się do Los Angeles, by rozwinąć swoją karierę w show biznesie.

We wrześniu 1972 trafił do serialu NBC Emergency jako ofiara. Na dużym ekranie zagrał rolę Billy’ego Nolana w horrorze Briana De Palmy Carrie (1976) ze Sissy Spacek. Dostał też rolę Vinniego Barbarina w sitcomie ABC Welcome Back, Kotter (1975–1979), gdzie wystąpiła jego siostra Ellen.

Popularność w latach 70.

W lipcu 1976 roku jego przebój „Let Her In” znalazł się na dziesiątym miejscu na liście Billboard Hot 100 (Lista 100 gorących kawałków). Jego kreacja Tonego Manero w dramacie Johna Badhama Gorączka sobotniej nocy (1977) przyniosła mu National Board of Review Award oraz nominację do Oscara i Złotego Globu. Jako Daniel „Danny” Zuko w musicalu Grease (1978) odniósł drugi co do znaczenia sukces w tamtej dekadzie. W westernie melodramacie Miejski kowboj (1980) zagrał razem z Debrą Winger.

Załamanie w karierze

Jego kolejne filmy okazywały się niepowodzeniami. Pozostać żywym – kontynuacja Gorączki sobotniej nocy, Być doskonałym, W swoim rodzaju – komedia romantyczna z Olivią Newton-John, były komercyjnymi katastrofami. Jego jedynym hitem w tym czasie był film I kto to mówi z Kirstie Alley i dzieckiem dubbingowanym przez Bruce’a Willisa.

Tak było do czasu, gdy zagrał rolę Vincenta Vegi w filmie Quentina Tarantino Pulp Fiction (1994), za którą otrzymał drugą w swojej karierze nominację do Oscara.

Był na okładkach magazynów takich jak „Harper’s Bazaar”, „Entertainment Weekly”, „McCall’s”, „Rolling Stone”, „Vanity Fair”, „People”, „After Dark”, „Time”, „Esquire”, „Bravo”, „Playgirl”, „InStyle”, „GQ”, „TV Guide”, „Interview”, „Tele Tydzień” i „The Hollywood Reporter”.

Życie prywatne

5 września 1991 ożenił się z aktorką Kelly Preston, która zmarła 12 lipca 2020 po dwuletniej walce z rakiem piersi. Mieli córkę Ellę Bleu (ur. 3 kwietnia 2000) i dwóch synów – Benjamina (ur. 2010) oraz Jetta (ur. 13 kwietnia 1992, zm. 2 stycznia 2009 w wyniku uderzenia głową w wannę podczas ataku epilepsji). W ostatnich latach życia zmagał się z chorobą Kawasakiego..

Od dziecka był fascynatem lotnictwa, posiada licencję pilota i jest właścicielem czterech samolotów. Gdy nocą 24 listopada 1992 Travolta pilotował samolot Gulfstream N728T (później przerejestrowany na N492JT) wraz ze swoją rodziną, awarii uległ generator elektryczny w samolocie, na skutek czego Travolta musiał awaryjnie lądować kierując się tylko kompasem magnetycznym i światłami miejskimi Waszyngtonu – podczas tego lądowania o mało nie doszło do czołowej kolizji w powietrzu z Boeingiem 727. Do niedawna posiadał, pochodzącego z floty Qantas, Boeinga 707–138. Samolot, należący też przez krótki czas do Franka Sinatry, został przez Travoltę nazwany Jett Clipper Ella. W maju 2017 podarował go australijskiej organizacji HARS, zajmującej się restauracją historycznych samolotów związanych z Australią.

Filmografia

John Travolta, 1983
John Travolta, 1991

Aktor

  • Burza (Life on the Line, 2015) jako Beau
  • Ryzykowny układ (Criminal Activities, 2015) jako Eddie
  • Gotti: In the Shadow of My Father (2015) jako John Gotti Sr.
  • Dolina przemocy (In a Valley of Violence, 2016) jako szeryf
  • Jestem zemstą (I Am Wrath, 2016) jako Stanley Hill
  • American Crime Story (2016) jako Robert Shapiro
  • The Life and Death of John Gotti (2017) jako John Gotti
  • Szybki jak śmierć (Speed Kills, 2018) jako Ben Aronoff
  • Fanatyk (The Fanatic, 2019) jako Moose
  • Zatruta róża (The Poison Rose, 2019) jako Carson Philips
  • Na zakręcie (Trading Paint, 2019) jako Sam Munroe
  • Die Hart (2020) jako Ron Wilcox

Scenarzysta

Producent

Aktor gościnnie

Nagrody

Rok Nagroda Kategoria Film
1978 Złote Jabłko Gwiazda roku
Bravo Otto Najlepszy aktor
1979 Złoty Glob Ulubiony światowy aktor filmowy
Bravo Otto Najlepszy aktor
1993 Najlepszy aktor
1994 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Sztokholmie Najlepszy aktor Pulp Fiction (1994)
1995 David di Donatello Najlepszy aktor zagraniczny
MTV Movie Award Najlepsza sekwencja taneczna z Umą Thurman
1996 Złoty Glob Najlepszy aktor w filmie komediowym lub musicalu Dorwać małego (1995)
1998 MTV Movie Award Najlepszy duet ekranowy z Nicolasem Cage Bez twarzy (1997)
Złote Jabłko Gwiazda roku
1999 Nagroda Satelita Najlepsza obsada filmowa Cienka czerwona linia (1998)
2001 Złota Malina Najgorszy aktor Bitwa o Ziemię (2000)
Numer stulecia (2000)
Najgorsza ekranowa para / duet filmowy Bitwa o Ziemię (2000)
Najgorszy obraz
2012 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w San Sebastián Nagroda za całokształt twórczości
2013 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Karlowych Warach Nagroda specjalna za wybitny wkład w światowe kino
2020 Złota Malina Najgorszy aktor Fanatyk (2019)
Na zakręcie (2019)

Linki zewnętrzne


Новое сообщение