Kiła mózgowo-rdzeniowa

Kiła mózgowo-rdzeniowa (łac. lues cerebrospinalis) – postać kiły charakteryzująca się bogactwem objawów klinicznych zależnie od umiejscowienia choroby. W przypadkach nacieków kilakowych na podstawie mózgu występują głównie porażenia nerwów czaszkowych i bóle głowy. Przy zajęciu dużych naczyń pojawiają się przede wszystkim objawy ogniskowe, tj. niedowłady połowicze, afazja, napady padaczkowe, niekiedy zespół pozapiramidowy lub móżdżkowy. Zdarzają się objawy rdzeniowe o charakterze poprzecznego uszkodzenia rdzenia lub nawet zespołów układowych (przypadki naśladujące stwardnienie zanikowe boczne). Znamienne są zmiany w płynie mózgowo-rdzeniowym, charakteryzujące się niewielką lub mierną pleocytozą limfocytarną, wzmożeniem zawartości białka, patologicznymi krzywymi koloidalnymi i dodatnimi odczynami serologicznymi (ok. 90% przypadków). Odczyn unieruchomienia krętków Nelsona jest zawsze dodatni.

Bibliografia

• Antoni Prusiński: Podstawy neurologii klinicznej. Warszawa: PZWL, 1977, s. 139-140.

Demielinizacja rogów tylnych rdzenia kręgowego (wiąd rdzenia)