Laska – przedmiot służący do podpierania się podczas chodzenia. Współcześnie typowa laska ma formę prostego, zwykle drewnianego kija zakończonego półkolistym uchwytem. Jej długość dostosowana jest do wzrostu użytkownika.
Laska znana była już od czasów starożytnych: wzmianki o używaniu tego przedmiotu znaleźć można między innymi w Biblii (laska Aarona) czy starożytnej Grecji (kaduceusz). Jest to drewniany kij, który służy przede wszystkim do podpierania się podczas wędrówek, niekiedy używany jako broń (góralska ciupaga). Laska jest też atrybutem niektórych grup zawodowych, społecznych lub etnicznych: nomadów, górali, pasterzy, w tym Wołochów, dostojeństwa, stanowiska lub pełnionej funkcji: do dziś używa się laski marszałkowskiej, pastorału czy laski Eskulapa.
W drugiej połowie XIX wieku laska była nieodzownym elementem stroju eleganckiego mężczyzny, głównie w modzie miejskiej. Laski te wykonywane były z metalu lub twardego drewna (na przykład z hebanu), zakończone gałką lub ozdobną rączką z kości słoniowej; często spotykane były też lekkie laski z bambusa. Niekiedy wyposażone były w schowki, a nawet ukryte ostrza. W lasce Melchiora Wańkowicza, która obecnie znajduje się w Muzeum Literatury w Warszawie, jej właściciel, przekraczając granicę, ukrywał przed celnikami szklaną ampułkę z koniakiem.
Współczesna laska z półkolistym uchwytem pomaga w poruszaniu się osobom starszym, niepełnosprawnym albo niewidomym (biała laska).
Laska, która umożliwia poruszanie się w przypadku dysfunkcji lub amputacji kończyny dolnej, jest nazywana kulą rehabilitacyjną.
Zobacz też
Bibliografia
- Praca zbiorowa Encyklopedia powszechna PWN Tom 1-4, Polskie Wydawnictwo Naukowe 1980-81, ISBN 83-01-00000-7.
- Pismo Święte, Wydawnictwo Pallottinum 1990.