Manierka – niewielki pojemnik (zazwyczaj o pojemności do 2 litrów), wykonany ze sztywnego materiału, przeznaczony do przenoszenia napojów w warunkach polowych. Popularny element wyposażenia wojskowego oraz turystycznego.
Etymologia
Polska nazwa „manierka” pochodzi prawdopodobnie od niemieckiego manöverflasche (dosł. flaszka manewrowa), odnoszącego się do płaskich blaszanych butelek używanych przez wojsko i turystów.
Budowa
Współczesna manierka ma formę pojemnika–butli o spłaszczonym kształcie wykonanego z wytrzymałego sztywnego materiału (np. aluminium, stal, plastik). Wyposażona jest w zamknięcie (najczęściej w formie szczelnej zakrętki), troki lub innego typu mocowanie umożliwiające jej przypięcie do pasa, oraz często pokrowiec. Poza tym bywa niekiedy wyposażana w doczepiany kubek.
W swojej historii występowały jednak w zróżnicowanych formach konstrukcyjnych, znajdując zastosowanie wśród myśliwych, wojowników i pasterzy. Początkowo ich rolę pełniły tykwy lub wydrążone rogi zwierząt. Wykonywano je również ze stosunkowo mało praktycznych materiałów jak drewno i szkło. Niekiedy przybierały formy ozdobne jak na przykład tzw. niemieckie manierki rezerwistów pełniące funkcję wyłącznie pamiątkową.
Francuska manierka Mle 1877
Amerykańska manierka M1878
Amerykańska manierka M1910 (używana do ok. lat 60 XX w.)
Niemiecka Feldflasche M31
Polska manierka wz. 37 (używana do ok. lat 90 XX w.)
Zobacz też
Bibliografia
- Tomasz Otrębski, katalog „Manierki żołnierza polskiego 1914–1945, na tle innych armii”, Kraków 2006, wyd. Muzeum Armii Krajowej w Krakowie.
- Mała Encyklopedia Wojskowa (K-Q). T. 2. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.