Monastycyzm (z łac. monasticus, od gr. monastērion - cela pustelnika, z monachos - samotny) – forma życia religijnego, której podstawą jest życie, zgodne z regułą zakonną, we wspólnocie zakonnej (klasztor); w chrześcijaństwie, a także m.in. w religiach pogańskich (westalki), w judaizmie (qumrańczycy), w buddyzmie (sangha) i in.
Monastycyzm ma na celu kult religijny - służbę Bogu czy dążenie do samorealizacji przez czystość duchową, ubóstwo, umartwianie się, modlitwę, kontemplację lub medytację.
Zobacz też
Kontrola autorytatywna (religious behaviour):