Продолжая использовать сайт, вы даете свое согласие на работу с этими файлами.
Mukormykoza
Klasyfikacje | |
ICD-10 | |
---|---|
B46.0 |
Mukormykoza płucna |
B46.1 |
Mukormykoza nosowo-mózgowa |
B46.2 |
Mukormykoza żołądkowo-jelitowa |
B46.3 |
Mukormykoza skórna |
B46.4 |
Mukormykoza rozsiana |
B46.5 |
Mukormykoza, nie określona |
B46.9 |
Mukormykoza, nie określona |
{{Choroba infobox}}
|
Mukormykoza, mukormikoza (dawniej zygomykoza) – grzybica oportunistyczna wywołana przez grzyby z rzędu Mucorales (najczęściej z gatunku Rhizopus oryzae). Występuje głównie u osób przewlekle chorych z obniżoną odpornością (są to najczęściej osoby z przeszczepem komórek krwiotwórczych HSCT, z kwasicą ketonową w przebiegu cukrzycy).
Epidemiologia
Rozpowszechnienie i zapadalność
Mukormykoza jest bardzo rzadką chorobą, jednakże rzeczywista liczba przypadków nie jest znana. Szacuje się w oparciu o dane z USA, że zapadalność wynosi 1,7 przypadków na milion mieszkańców na rok. Oszacowania hiszpańskie wskazują, że liczba ta wynosi ok. 0,4 przypadków na milion mieszkańców na rok. Inne oszacowania mówią o 100000 przypadków rocznie zakażeń Zygomycota na świecie.
Drogi zakażenia
Drogą inwazji są błony śluzowe górnych dróg oddechowych. Do zakażenia może dojść również poprzez uszkodzoną skórę - oparzenia, ukąszenia owadów lub błonę śluzową przewodu pokarmowego.
Czynniki ryzyka
- kwasica ketonowa w przebiegu źle lub nie leczonej cukrzycy
- leczenie kortykosteroidami
- terapia deferoksaminą u pacjentów dializowanych
- leki immunosupresyjne
- neutropenia
- niedożywienie
- zakażenie wirusem cytomegalii
- rozległe oparzenia/rany
Postacie choroby
Wyróżnia się pięć głównych postaci mukormykozy:
- zygomykoza nosowo-mózgowa,
- zygomykoza płucna
- zygomykoza żołądkowo-jelitowa
- zygomykoza skórna
- zygomykoza rozsiana.
Niektórzy wyróżniają szóstą grupę w której łączone są zakażenia mózgu bez zajęcia zatok, zapalenia wsierdzia, zakażenia kości itp. Najczęstszą postacią choroby jest mukormykoza nosowo-mózgowa, kolejną co do częstości jest postać skórna, następnie płucna i rozsiana, jdnakże w grupie pacjentów nie obciążonych immunosupresją lub innymi czynnikami ryzyka (generalnie zdrowych) najczęstsza jest postać skórna oraz nosowo-mózgowa.
Bibliografia
- Vinay Kumar, Ramzi S. Cotran, Stanley L. Robbins: Robbins Patologia. Wrocław: "Urban & Partner", 2005, s. 564. ISBN 83-89581-92-2.
- Muszewska A, Pawłowska J, Krzyściak P.: Biology, systematic, and clinical manifestations of Zygomycota infection. Eur. J. Microbiol. Infect. Dis. 2014, 33: 1273-1287