Kozacki bandurzysta z osełedcem
Osełedec albo czupryna (ukr. оселедець lub чуприна) – czub, wąski kosmyk włosów na czubku ogolonej głowy, spleciony w warkocz lub rozpuszczony, noszony przez Kozaków zaporoskich, szczególnie w XVII wieku.
W czasach wczesnej Rusi był oznaką szlachetnego urodzenia. Później kozacki osełedec był fryzurą analogiczną do podgolonego czuba polskich szlachciców w XVI–XVII w.
Rosyjska nazwa osełedca хохо́л (chachoł), stała się pejoratywnym określeniem Ukraińców (chachły). Stąd też zapewne pochodzi potoczne określenie szeregu dialektów mieszanych (zwykle z przewagą elementów ukraińskich czy ruskich) – „język chachłacki”.
Zobacz też
