Мы используем файлы cookie.
Продолжая использовать сайт, вы даете свое согласие на работу с этими файлами.

Talk

Подписчиков: 0, рейтинг: 0
Talk
Ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

hydroksykrzemian magnezu
Mg3(OH)2Si4O10

Twardość w skali Mohsa

1

Przełam

blaszkowy, łuskowy

Łupliwość

doskonała

Układ krystalograficzny

jednoskośny

Gęstość minerału

2,58 do 2,83 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

zazwyczaj biały, czasem bezbarwny, zielonkawy lub szary

Rysa

biała

Połysk

tłusty, perłowy

Współczynnik załamania

1,539-1,600

Inne

Dwójłomność: 0,050

Kryształy talku

Talk – minerał z gromady krzemianów. Należy do grupy minerałów pospolitych.

Nazwa pochodzi od arabskiego słowa talk oznaczającego mikę i nawiązuje do podobieństwa tych minerałów. Z kolei po łacinie talcus to tłuszcz, stąd w dawnej polszczyźnie czasem używano nazwy łojek.

Właściwości

To najbardziej miękki z minerałów. Można go z łatwością zarysować paznokciem, jak również skruszyć lub kroić nożem, rozpoczyna on skalę twardości Mohsa. Jego blaszki są dość giętkie. W dotyku jest tłusty, mydlany.

Nie występuje zazwyczaj w postaci wykształconych kryształów, lecz w postaci skupień łuseczkowatych, blaszkowatych, gęsto upakowanych. Kryształy spotykane są niezmiernie rzadko.

Talk zbity o zielonoszarej barwie nazywany jest steatytem. Talk przypomina wyglądem pokrewny minerał, pirofyllit.

Występowanie

Talk jest pochodzenia metamorficznego, występuje głównie w skałach powstałych w średnio wysokich temperaturach (300-400 stopni Celsjusza). Powstaje także z hydrotermalnego przeobrażenia skał ultrazasadowych (oliwiny i pirokseny) oraz w wyniku metamorfozy marmurów dolomitowych.

Miejsca występowania to głównie: Austria (Rabenwald w Styrii, Zillertal w Tyrolu, Karyntia), Szwajcaria (St. Gothard, Hospental), Niemcy (Gopfersgrun w Smreczanach), Indie (Madras) i RPA.

W Polsce występuje w Górach Sowich (w serpentynitach) i Wieściszowicach w Rudawach Janowickich (w łupkach talkowych).

Zastosowanie

  • jako środek osuszający
  • w przemyśle kosmetycznym i farmaceutycznym do wytwarzania pudru, maści, jako dodatek do mydeł
  • w przemyśle gumowym i papierniczym jako masy wypełniające
  • jest nośnikiem magnezu i używany jest jako spoiwo w produkcji ceramiki kordierytowej
  • do produkcji materiałów ognioodpornych
  • jako wypełniacz oraz środek zmniejszający palność tworzyw sztucznych; jego obecność jest oznaczana w symbolu produktu, na przykład „ABS-TD10” (10% talku w tworzywie ABS) lub „PP+40%TALC” (40% talku w polipropylenie), dodawana jest też sama litera T z wartością liczbową lub bez
  • do wyrobu rzeźb i galanterii ozdobnej (szczególnie w postaci tak zwanego kamienia mydlanego, czyli zbitego, masywnego nagromadzenia steatytu, przeważnie o zielonkawej barwie)
  • w sporcie np. w gimnastyce sportowej, podnoszeniu ciężarów

Bibliografia

  • Borkowska Maria, Smulikowski Kazimierz: Minerały skałotwórcze, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa, 1973, s. 309-312
  • Guillermo Gold Gormaz, Jordi Jubany Casanovas: Atlas mineralogii. Barbara Zapolska (tłum. z hiszp.). Warszawa: Wiedza i Życie, 1992. ISBN 83-85231-10-2.
  • Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck-Fornefeld: Minerały. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-194-9.
  • Rupert Hochleitner: Minerały i kryształy. Określanie minerałów według barwy rysy. Warszawa: Muza S.A, 1994. ISBN 83-7079-281-2.
  • W. Heflik, L. Natkaniec-Nowak, Minerały Polski, Wydawnictwo Antykwa, 1998.



Новое сообщение