Tritlenek diglinu

Tritlenek diglinu

Struktura krystaliczna korundu
Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) konst. tritlenek diglinu, tlenek(2−) glinu(3+), tlenek glinu(3+), tlenek glinu(III) Inne nazwy i oznaczenia Stocka tlenek glinu(III) inne tlenek glinu, trójtlenek glinu, tritlenek glinu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	Al2O3
Masa molowa	101,96 g/mol
Wygląd	białe, bezwonne, higroskopijne ciało stałe
Identyfikacja
Numer CAS	1344-28-1
PubChem	14769
DrugBank	DB11342
SMILES O=[Al]O[Al]=O
Właściwości Gęstość 4 g/cm³; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie nierozpuszczalny Temperatura topnienia 2040 °C Temperatura wrzenia 2980 °C
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2012-08-11] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według kryteriów GHS. Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według europejskich kryteriów. NFPA 704 Na podstawie podanego źródła 0 0 0   Numer RTECS BD1200000
Podobne związki
Inne aniony	Al 2S 3
Inne kationy	B 2O 3, Ga 2O 3, In 2O 3, Tl 2O 3
Podobne związki	Al2O, AlO
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Tritlenek diglinu (nazwa Stocka: tlenek glinu(III), zwyczajowo tlenek glinu), Al
2O
3 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym glin występuje na III stopniu utlenienia. Występuje w wielu odmianach polimorficznych, z których najważniejsze to:

• α-Al
  2O
  3 (korund) – postać najtrwalsza, odznaczająca się dużą twardością (9 stopień w skali Mohsa). Temperatura topnienia 2053–2072 °C, a wrzenia 2980–ok. 3000 °C (dla korundu naturalnego temperatura topnienia wynosi 2015 ± 15 °C, a wrzenia 2980 ± 60 °C). Dobrze przewodzi ciepło, jest odporna na działanie czynników chemicznych, nierozpuszczalna w kwasach. Powstaje podczas prażenia do 1000 °C odmiany γ. Stosowana do wytwarzania materiałów szlifierskich (szmergiel) i ogniotrwałych.
• γ-Al
  2O
  3 – biały, higroskopijny proszek, nierozpuszczalny w wodzie, rozpuszczalny w mocnych kwasach. Otrzymywany przez łagodne prażenie wodorotlenku glinu. Ma właściwości amfoteryczne, z alkaliami tworzy gliniany (np. NaAlO₂). Jest surowcem do otrzymywania metalicznego glinu metodą elektrochemiczną.

Znane są również formy η, χ, δ i θ, różniące się właściwościami i budową krystaliczną. Związek określony w 1916 r. jako β-Al
2O
3 okazał się w rzeczywistości glinianem sodu o wzorze NaAl
11O
17. Ma on bardzo duże znaczenie jako stały elektrolit ze względu na wysokie przewodnictwo elektryczne.

Wytwórstwo przemysłowe

Podstawową rudą aluminium, z której uzyskiwany jest tlenek glinu, są boksyty. Tak uzyskany tlenek glinu może służyć do produkcji aluminium.

Największym producentem tlenku glinu na świecie jest korporacja Alcoa; za nią plasują się Alcan i Rusal. Największymi wytwórcami aluminium są połączone Rio Tinto i Alcan, a kolejnymi Rusal i Alcoa.

W Polsce Jerzy Grzymek opracował metodę spiekowo-rozpadową (zwaną metodą Grzymka), w której do wytwarzania tlenku glinu oraz cementu portlandzkiego wykorzystuje się tylko surowce krajowe z pominięciem boksytów.

Inne tlenki glinu

Oprócz tlenku glinu(III) znane są również (rzadko spotykane):

• tlenek diglinu (tlenek glinu(I)), Al
  2O
• monotlenek glinu (tlenek glinu(II)), AlO

Zobacz też

• proces Bayera