Tryftong (stgr. τρίφθογγος, tri „trzy” i phthóngos „dźwięk”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy trzy dźwięki, mimo że są one zespolone niejako w jeden i mają właściwości pojedynczej samogłoski, np. angielskie słowo tyre /taɪə/, w którym występuje tryftong /aɪə/. Jeżeli między dwiema samogłoskami leży granica sylaby, nie jest to tryftong, lecz rozziew (hiatus), np. w „na-uka”. Tryftongom przeciwstawia się dyftongi i monoftongi.
Przykłady
- /eɪə/: layer /leɪə/
- /aɪə/: tyre /taɪə/
- /ɔɪə/: loyal /lɔɪəl/
- /əʊə/: coalition /kəʊəˈlɪʃən/
- /aʊə/: tower /taʊə/
- leer – leyendo
- huir – huyendo
Bibliografia
- A.C. Gimson: Pronunciation of English. Londyn: Hodder Education, 2008. ISBN 978-0-340-958773.
- Włodzimierz Sobkowiak: English Phonetics for Poles. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2004. ISBN 83-7177-252-1.