Adenium arabskie
|
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | |||
| Klasa | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
adenium arabskie |
||
| Nazwa systematyczna | |||
|
Adenium obesum (Forssk.) Roem. & Schult. Syst. veg. 4:411. 1819 | |||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ) | |||
|
| |||
Adenium arabskie, adenium opasłe (Adenium obesum (Forssk.) Roem. & Schult.), pot. róża pustyni – gatunek rośliny z rodziny toinowatych (Apocynaceae). Rośnie dziko w Afryce środkowej i północno-wschodniej oraz na Półwyspie Arabskim.
Morfologia i biologia
Wiecznie zielony krzew o zgrubiałej łodydze (sukulent). W swojej ojczyźnie osiąga wysokość do 3 m. Uprawiany w warunkach pokojowych jest znacznie mniejszy. Liście ciemnozielone, mięsiste, o długości 7-10 cm. Dolne liście na łodydze stopniowo opadają (zwłaszcza zimą), pozostają tylko liście na wierzchołkach pędów. Ma jasnoczerwone, zebrane w grona kwiaty promieniste, trąbkowate, o długości 4-5 cm. Owoce suche, niepękające.
Sok mleczny rośliny jest silnie trujący, może też podrażnić skórę.
Zastosowanie
W strefie klimatu umiarkowanego uprawiany jako roślina doniczkowa. Walorem ozdobnym jest efektowny pokrój i kwiaty o barwach biało-różowych, purpurowych lub fioletowych, ale istnieją też kultywary o kwiatach białych.
Uprawa
Roślina czuje się dobrze w bezpośrednim nasłonecznieniu, zimą powinna stać w miejscu ciemnym i chłodnym. Latem może przebywać na zewnątrz w miejscu słonecznym, ale osłoniętym od wiatru. Wymaga podlewania regularnego w okresie od kwietnia do października, w okresie zimowym podlewanie należy ograniczyć. Roślina bywa atakowana przez przędziorki i wełnowce.