Мы используем файлы cookie.
Продолжая использовать сайт, вы даете свое согласие на работу с этими файлами.

Angina Prinzmetala

Подписчиков: 0, рейтинг: 0
Angina Prinzmetala
angina Prinzmetali
Klasyfikacje
ICD-10

I20.1
Dusznica bolesna z udokumentowanym skurczem naczyń wieńcowych

Angina Prinzmetala, dławica Prinzmetala, dusznica Prinzmetala, dławica naczynioskurczowa, dławica odmienna (łac. angina vasospastica, angina Prinzmetali) – rzadka odmiana choroby niedokrwiennej serca, opisana po raz pierwszy w roku 1959 przez Myrona Prinzmetala i współpracowników, wywołana miejscowym skurczem pojedynczej tętnicy wieńcowej. W wytycznych ETK, ACC i AHA zaliczana jest do przewlekłych zespołów wieńcowych.

Patogeneza

W anginie Prinzmetala dochodzi do lokalnego spazmu (skurczu) naczyniowego dużej tętnicy wieńcowej, wywołanego przez napływ jonów wapnia do miocytów gładkich.

Objawy i przebieg

Charakterystyczne cechy anginy Prinzmetala to:

  • uniesienie odcinka ST w elektrokardiogramie (obraz taki jak w zawale serca, w typowej chorobie niedokrwiennej występuje obniżenie tego odcinka)
  • brak wzrostu aktywności enzymów (troponiny I lub T, CK-MB, AST) – wzrost jest charakterystyczny dla zawału
  • pacjenci ze stwierdzoną anginą Prinzmetala są zwykle o 10 do 20 lat młodsi od pacjentów z typową postacią choroby niedokrwiennej
  • u chorych nie występują najczęściej typowe czynniki ryzyka choroby niedokrwiennej (cukrzyca, hiperlipidemie, nadciśnienie tętnicze, otyłość), częste natomiast jest palenie papierosów
  • pacjenci z tą postacią choroby zwykle dobrze tolerują wysiłek, dolegliwości (typowe dla choroby niedokrwiennej serca, niekiedy z tachyarytmiami i omdleniami) pojawiają się najczęściej we wczesnych godzinach rannych, budząc pacjenta
  • charakterystyczne dla tej choroby są okresy zaostrzeń na przemian z okresami remisji
  • angina Prinzmetala często współistnieje z migreną, zespołem Raynauda lub astmą aspirynową
  • może być także wywołana spożyciem alkoholu, zaburzeniami emocjonalnymi, przyjmowaniem 5-fluorouracylu lub cyklofosfamidu.

Rozpoznanie

U około połowy chorych stwierdza się, metodami kardiologii inwazyjnej, zwężenie bliższego odcinka zajętej tętnicy wieńcowej. W diagnostyce choroby znajduje zastosowanie próba z ergonowiną.

Leczenie

Angina Prinzmetala wymaga leczenia dużymi dawkami nitratów i antagonistami wapnia (werapamilem, diltiazemem) – charakteryzuje się wówczas dobrym rokowaniem (5-letnie przeżycie powyżej 90%).

Bibliografia

  • Andrzej Szczeklik (red.): Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, tom I. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005, s. 149–150. ISBN 83-7430-031-0.
  • Barbara Dąbrowska, Andrzej Dąbrowski: Podręcznik elektrokardiografii. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1993, s. 219–220. ISBN 83-200-1648-7.

Linki zewnętrzne


Новое сообщение