Antropometria – metoda badawcza stosowana w antropologii fizycznej, polegająca na pomiarach porównawczych części ciała ludzkiego np.: długości kości (osteometria), objętości i proporcji czaszki (kraniometria), głowy (kefalometria), proporcji ciała (karpometria), masa ciała, rozstawu oczu, określenie pigmentacji oczu, włosów i skóry itp. Do pomiarów wykorzystywane są przyrządy antropometryczne.
Zastosowanie
Od czasu Cesare Lombroso antropometria ma zastosowanie w kryminalistyce dzięki temu, że kształt i wielkość szkieletu po 25. roku życia nie ulegają już większym zmianom. Umożliwia to stwierdzenie tożsamości badanego ciała (szczątków).
W czasie drugiej wojny światowej była stosowana przez pseudonaukowców nazistowskich w celach selekcyjnych, dla określenia rasy człowieka.
Celem antropometrii jest dostarczenie obiektywnych i dokładnych danych, antropometria posługuje się metodami statystycznymi.
Z wyników badań antropometrii korzysta m.in. przemysł ustalając rozmiary ubrań, obuwia czy np. ławek szkolnych.
System Bertillona
Alphonse Bertillon opracował system oparty na 11 pomiarach ludzkiego ciała:
- Wzrost
- Stretch – długość ciała od lewego ramienia do prawego środkowego palca uniesionej ręki
- Bust – długość torsu od głowy, mierzona w pozycji siedzącej
- Długość głowy
- Szerokość głowy – od skroni do skroni
- Długość prawego ucha
- Długość lewej stopy
- Długość lewego środkowego palca
- Długość ręki – od łokcia do środkowego palca
- Szerokość policzków
- Długość lewego małego palca
Obecność w kulturze
Zbigniew Herbert napisał wiersz Damastes z przydomkiem Prokrustes mówi w którym Prokrust jako podmiot liryczny wyznaje:
w istocie byłem uczonym reformatorem społecznym
moją prawdziwą pasją była antropometria
Tekst był śpiewany przez Przemysława Gintrowskiego.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- Rekonstrukcja twarzy Mikołaja Kopernika. [dostęp 2018-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-03)].