| |
| Data i miejsce urodzenia |
24 sierpnia 1835 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 marca 1911 |
Johann Konstantin August Lucae (ur. 24 sierpnia 1835 w Berlinie, zm. 17 marca 1911 w Berlinie) – niemiecki lekarz otorynolaryngolog. Określany mianem ojca berlińskiej otologii.
Życiorys
Urodził się w 1835 roku w Berlinie, w rodzinie znanych berlińskich aptekarzy. Jego najstarszy brat Adalbert prowadził aptekę przy Unter den Linden (znaną jako Lucaesche Apotheke), Richard był profesorem architektury w Berlinie, Carl profesorem filozofii w Marburgu. August Lucae studiował medycynę w Berlinie i w Bonn. Od 1862 roku praktykował jako otolog w Instytucie Patologicznym u Rudolfa Virchowa. W latach 1866-1905 privatdozent na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie, od 1871 roku profesor nadzwyczajny, od 1899 roku profesor otorynolaryngologii. W 1874 roku został dyrektorem polikliniki chorób uszu (Universitätspoliklinik für Ohrenkrankheiten).
Lucae razem z Bezoldem spopularyzował próbę Rinnego. Jego uczniem był Adam Politzer.
Wybrane prace
- Die Schalleitung durch die Kopfknochen und ihre Bedeutung für die Diagnostik der Ohrenkrankheiten (1870)
- Zur Entstehung und Behandlung der subjectiven Gehörsempfindungen (1884)
Bibliografia
- Pagel JL: Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. Berlin-Wiedeń: 1901, s. 1050-1052.
- B. Heine, August Lucae 24. August 1835 – 17. März 1911, „Archiv für Ohrenheilkunde”, 85 (1-2), 1911, I–XII, DOI: 10.1007/BF02114929, ISSN 0365-5245 (niem.).
- Die Stimmgabeln des Herrn Lucae. dr-luebbers.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-03)].. HNO-NACHRICHTEN (2009)
Linki zewnętrzne
- Biografie, Johann Konstantin August Lucae Katalog der wissenschaftlichen Sammlungen der Humboldt-Universität zu Berlin (niem.)