Backward masking

Backward masking – metoda używana w badaniach neuropsychologicznych polegająca na prezentacji bodźca głównego przez okres niepozwalający na jego świadome rozpoznanie (zwykle ok. 30 ms), poprzedzającą prezentację bodźca maskującego.

Metoda ta jest używana, m.in. w badaniach nad lękiem i fobiami. Arachnofobicy, którym przez ułamek sekundy pokazano zdjęcia pająków, a następnie zdjęcie o neutralnym emocjonalnie charakterze (np. trawy), wykazywali takie same reakcje skórne i emocjonalne jak początkowe reakcje fobiczne, mimo braku świadomości, że pokazano im zdjęcia pająków. U osób uzależnionych od kokainy, prezentacja zdjęć obiektów związanych z przyjmowaniem narkotyków, powodowała aktywację układu limbicznego, porównywalną do reakcji na rzeczywistą substancję.