Bladość

Bladość – efekt spowodowany zmniejszeniem ilości oksyhemoglobiny w naczyniach krwionośnych skóry lub błon śluzowych, który może wynikać z choroby, wstrząsu emocjonalnego, stresu, unikania światła słonecznego, bądź też niedokrwistości. Bladość może mieć podłoże genetyczne. Jest najlepiej widoczna na twarzy i dłoniach. W zależności od przyczyny może pojawić się nagle lub stopniowo.

Bladość ma istotne znaczenie kliniczne jeśli jest uogólniona (obejmuje zarówno powłoki skórne jak i błony śluzowe). Bladość należy odróżniać od podobnego objawu - hipopigmentacji (utrata pigmentu skóry).

Blada skóra występuje częściej u osób pochodzących z krajów Europy północnej.

Możliwe przyczyny

• śmierć (bladość pośmiertna)
• atak migreny lub ból głowy
• wrodzona genetycznie
• reakcja emocjonalna, np. strach, zażenowanie, żal
• anemia (z powodu utraty krwi, niedożywienia, chorób powodujących jej objawy)
• szok, sytuacja krytyczna powodowana przez chorobę lub uraz
• odmrożenie
• nowotwór złośliwy
• białaczka
• choroba serca
• niedoczynność tarczycy
• niedoczynność przysadki
• szkorbut
• gruźlica
• deprywacja snu

Bibliografia

• Feliks Bolechowski: Podstawy ogólnej diagnostyki klinicznej. Warszawa: PZWL, 1982, s. 165-166. ISBN 83-200-0465-9.