Dektaflur
|
|
| Nazewnictwo
|
|---|
|
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
|
fluorowodorek oktadek-9-eno-1-aminy
|
| Inne nazwy i oznaczenia
|
| fluorowodorek 9-oktadekenyloaminy
|
|
| Ogólne informacje
|
| Wzór sumaryczny
|
C18H38FN
|
|
Masa molowa
|
287,50 g/mol
|
| Identyfikacja
|
|
Numer CAS
|
36505-83-6
|
|
PubChem
|
6436136
|
|
|
|
InChI
|
|---|
|
InChI=1S/C18H37N.FH/c1-2-3-4-5-6-7-8-9-10-11-12-13-14-15-16-17-18-19;/h9-10H,2-8,11-19H2,1H3;1H/b10-9+;
|
| InChIKey
|
|
QGSCPWWHMSCFOV-RRABGKBLSA-N
|
|
|
|
Dektaflur (łac. Dectaflurum) – organiczny związek chemiczny o strukturze amfifilowej. Zawiera 18-węglowy prosty łańcuch węglowodorowy (z jednym wiązaniem podwójnym) oraz grupę aminową w postaci soli z fluorowodorem. Należy do substancji typu aminofluorków, stosowanych w profilaktyce próchnicy zębów.
Historia
Substancja ta została opracowana w latach 50. XX wieku przez firmę GABA we współpracy z Instytutem Stomatologii Uniwersytetu w Zurichu, podobnie jak inna substancja z grupy aminofluorków, olaflur.
Produkcja
Dectaflur powstaje w reakcji równomolowych ilości 1-aminooktadek-9-enu z kwasem fluorowodorowym.
