Продолжая использовать сайт, вы даете свое согласие на работу с этими файлами.
Dinukleotyd nikotynoamidoadeninowy
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
NAD+, forma zwitterjonowa | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny |
C21H27N7O14P2 |
||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
663,43 g/mol |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Wygląd |
biały lub prawie biały proszek, silnie higroskopijny |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||||||||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||||||||||||||||||||
DrugBank | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Dinukleotyd nikotynoamidoadeninowy (NADH – forma zredukowana, NAD+ – forma utleniona) – organiczny związek chemiczny, nukleotyd pełniący istotną rolę w procesach oddychania komórkowego. Różne pochodne tego związku są akceptorami elektronów i protonów w procesach utleniania komórkowego. Pełnią też rolę koenzymów oksydoreduktaz.
Dinukleotyd nikotynoamidoadeninowy występuje w organizmach żywych w postaci jonów (NAD+ i NADP+) oraz w formie zredukowanej (NADH i NADPH).
- NAD+ – forma utleniona dinukleotydu
- NADP+ – ester fosforanowy dinukleotydu
- NADH – forma zredukowana NAD+
- NADPH – forma zredukowana NADP+
NAD+/NADH
Cząsteczka NAD jest dinukleotydem składającym się z adenozyno-5'-monofosforanu i nukleotydu nikotynoamidowego połączonych ze sobą wiązaniem bezwodnikowym. Cząsteczka NAD+ wiąże jeden proton i dwa elektrony, w wyniku czego reszta amidu kwasu nikotynowego ulega redukcji:
Z kolei forma zredukowana, NADH, jest utleniana na kompleksie I łańcucha oddechowego. W wyniku przenoszenia elektronów przez kolejne elementy łańcucha oddechowego zostaje wytworzony gradient elektrochemiczny zamieniany przez syntazę ATP na energię zmagazynowaną w ATP.
NADP+/NADPH
NADP+/NADPH różni się od NAD+/NADH obecnością reszty fosforanowej przy węglu 2' rybozy nukleotydu adeninowego.
NADP+ jest także akceptorem protonu i elektronów w reakcjach redukcji, w ten sposób powstaje NADPH, wytwarzany przez reduktazę ferredoksyna-NADP+ w fazie jasnej fotosyntezy. Powstały NADPH wykorzystywany jest do syntezy aldehydu 3-fosfoglicerynowego, który jest prekursorem glukozy w cyklu Calvina.
NADPH wytwarzany jest także w szlaku metabolicznym określanym jako szlak pentozofosforanowy. Jest on następnie zużytkowywany w różnych reakcjach redukcji, głównie w przebiegu biosyntezy kwasów tłuszczowych i cholesterolu.
Wybrane reakcje redukcyjne w organizmie ludzkim z udziałem NADPH
Z zakresu metabolizmu węglowodanów:
- redukcja galaktozy do galaktitolu katalizowana przez reduktazę aldozolową,
- reakcja katalizowana przez oksydazę NADPH (przejście z tlenu cząsteczkowego do anionorodniku ponadtlenkowego),
- redukcja glutationu,
- redukcja FAD w mikrosomalnym cyklu hydroksylacyjnym,
- biosynteza długołańcuchowych kwasów tłuszczowych,
- redukcja w mikrosomalnym układzie elongazy,
- redukcja alfa-ketoglutaranu do izocytrynianu jako wariant (używany przy reakcji katalizowanej przez dwie z trzech izoform enzymu).
W tym z zakresu syntezy i modyfikacji cholesterolu:
- redukcja HMG-CoA do mewalonianu w cytoplazmie,
- synteza skwalenu z difosforanu farnezylu,
- reakcja katalizowana przez epoksydazę skwalenową (przekształcenie skwalenu w tlenek skwalenu),
- przekształcenie tlenku skwalenu w lanosterol,
- cztery z pięciu reakcji prowadzących do przemiany lanosterolu w cholesterol,
- 7α- i 12α-hydroksylacja cholesterolu z kofaktorem witaminą C,
- 20α- i 22α-hydroksylacja cholesterolu do pregnenolonu.
Z zakresu metabolizmu związków azotowych:
- redukcja tioredoksyny potrzebnej do redukcji NDP do dNDP,
- redukcja biliwerdyny,
- redukcyjne aminowanie alfa-ketoglutaranu do glutaminianu,
- synteza sfinganiny z 3-keto-sfinganiny,
- redukcja folianu i jego pochodnych,
- synteza tlenku azotu,
- redukcja uracylu i tyminy.
Zobacz też
Bibliografia
- Robert K. Murray, Daryl K. Granner, Victor W. Rodwell: Biochemia Harpera. Warszawa: PZWL, 2012. ISBN 978-83-200-4554-3.