Efekt Tullio – to odmiana objawu przetokowego wywołanego duża falą akustyczną dźwięku. Został opisany po raz pierwszy w 1929 roku przez Pietro Tullio (1881-1941). Aby doszło do jego powstania, musi istnieć przetoka w ścianie przyśrodkowej jamy bębenkowej oraz sprawny układ przewodzenia dźwięku (łańcuch kosteczek słuchowych), który spełnia rolę tłoka. Na skutek zmian ciśnienia hydrostatycznego w błędniku błoniastym spowodowanego dużą falą dźwiękową następuje zawrót głowy oraz oczopląs.
Bibliografia
- Otorynolaryngologia praktyczna – podręcznik dla studentów i lekarzy. Tom I. red. G. Janczewski. wyd. Via Medica. Gdańsk 2005. ISBN 83-89861-31-3
