Мы используем файлы cookie.
Продолжая использовать сайт, вы даете свое согласие на работу с этими файлами.
Fizyk medyczny
Другие языки:

Fizyk medyczny

Подписчиков: 0, рейтинг: 0

Fizyk medyczny – osoba posiadającą tytuł specjalisty w dziedzinie fizyki medycznej stosownie do odpowiednich przepisów. W dziedzinie fizyki medycznej minister zdrowia powołuje konsultanta krajowego.

Fizyk medyczny po ukończeniu studiów magisterskich na kierunku fizyka o specjalności fizyka medyczna, podobnie jak lekarz, odbywa 3,5-letnią specjalizację z fizyki medycznej zakończoną egzaminem państwowym. Głównymi obszarami pracy fizyka medycznego są:

7 listopada jest Międzynarodowym Dniem Fizyki Medycznej – w rocznicę urodzin Marii Skłodowskiej-Curie.

Kształcenie w zakresie fizyki medycznej

Studia wyższe

Studia wyższe w zakresie fizyki medycznej są prowadzone na wielu polskich uczelniach, należą do nich między innymi:

Podyplomowa specjalizacja w dziedzinie fizyki medycznej

W 2002 roku po raz pierwszy pojawiła się podstawa prawna do prowadzenia podyplomowej specjalizacji w dziedzinie fizyki medycznej. W lipcu 2014 roku do prowadzenia specjalizacji uprawnionych było 9 ośrodków, dysponujących łącznie 126 miejscami szkoleniowymi. Specjalizacja trwa 3,5 roku i obejmuje kształcenie teoretyczne w wymiarze 520 godzin oraz kształcenie praktyczne w formie staży w łącznym wymiarze 22 tygodni. Program specjalizacji obejmuje następujące moduły:

Zakres umiejętności praktycznych będących przedmiotem specjalizacji obejmuje m.in. sprawdzanie fizycznych parametrów aparatury medycznej, współdziałanie z lekarzem w diagnozowaniu i leczeniu pacjenta, doradztwo w zakresie wyposażenia jednostki w aparaturę, przeprowadzanie audytów, prowadzenie zajęć dydaktycznych i prac badawczych. Specjalizacja kończy się Państwowym Egzaminem Specjalizacyjnym (PESoz), składającym się z egzaminu praktycznego i egzaminu teoretycznego. Zadania egzaminacyjne opracowuje i ustala Centrum Egzaminów Medycznych w porozumieniu z konsultantem krajowym w dziedzinie fizyki medycznej.

Zadania zawodowe fizyka medycznego

Fizyk medyczny jest jednym z zawodów wymienionych w klasyfikacji zawartej w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Zgodnie z opisem zawodu fizyk medyczny:

  • stosuje metody fizyki w technice radiacyjnej w celach medycznych,
  • działa lub doradza w dziedzinie dozymetrii i napromieniania pacjentów w chorobach nowotworowych, stosując złożone procedury fizyczne i techniki medyczne oraz wyposażenie wykorzystujące promieniowanie jonizujące,
  • zapewnia optymalizację i jakość zabiegów,
  • sprawuje kontrolę bezpiecznego stosowania promieniowania jonizującego dla celów medycznych w dziedzinie radioterapii onkologicznej, diagnostyce obrazowej oraz medycynie nuklearnej, doświadczalnej i klinicznej.

Do zadań zawodowych fizyka medycznego należy w szczególności:

Wymagania dotyczące zatrudniania fizyków medycznych w Polsce

Polskie prawo wymaga zatrudniania fizyków medycznych w jednostkach opieki zdrowotnej stosujących w diagnostyce lub terapii pacjentów metody, które wiążą się ze znacznym narażeniem na promieniowanie jonizujące. W jednostce prowadzącej radioterapię megawoltową musi działać zakład lub pracownia fizyki medycznej, kierowany przez specjalistę fizyka medycznego odpowiedzialnego za planowanie leczenia oraz za kontrolę fizycznych parametrów aparatów terapeutycznych i symulatorów stosowanych w radioterapii. Normy dotyczące zatrudnienia fizyków medycznych zawiera rozporządzenie Ministra Zdrowia. Zatrudnianie fizyka medycznego jest wymagane w przypadku świadczeniodawców realizujących niektóre badania diagnostyczne z zakresu medycyny nuklearnej (badania scyntygraficzne, SPECT, PET). Specjalista w dziedzinie fizyki medycznej jest uprawniony do wykonywania testów eksploatacyjnych urządzeń radiologicznych stosowanych w radioterapii oraz testów specjalistycznych urządzeń radiologicznych stosowanych w medycynie nuklearnej, rentgenodiagnostyce i radiologii zabiegowej.

Fizyk medyczny w prawie europejskim

Dyrektywa Rady Unii Europejskiej 2013/59/EURATOM posługuje się pojęciem „eksperta fizyki medycznej” odnosząc je do osoby mającej wiedzę, przygotowanie i doświadczenie umożliwiające prowadzenie działań lub udzielanie porad w kwestiach związanych z fizyką radiacyjną stosowaną w odniesieniu do narażenia medycznego, i której kwalifikacje w tym zakresie zostały uznane przez właściwy organ. Zgodnie z zapisami dyrektywy państwa członkowskie Unii Europejskiej zapewniają, aby ekspert fizyki medycznej m.in.:

  • był ściśle zaangażowany w praktyki radioterapeutyczne, w praktyki terapeutyczne w dziedzinie medycyny nuklearnej, jak również w praktyki radiodiagnostyczne oraz w praktyki radiologii zabiegowej obejmujące wysokie dawki promieniowania jonizującego,
  • był odpowiedzialny za dozymetrię, w tym fizyczne pomiary służące ocenie dawki otrzymanej przez pacjenta,
  • przyczyniał się do optymalizacji ochrony przed promieniowaniem w odniesieniu do pacjentów i innych osób poddawanych narażeniu medycznemu,
  • przyczyniał się do przygotowania specyfikacji technicznych dla medycznego sprzętu radiologicznego oraz utrzymywania jakości medycznego sprzętu radiologicznego,
  • przyczyniał się do szkolenia lekarzy prowadzących i innego personelu w zakresie ochrony przed promieniowaniem.

Państwa członkowskie powinny wprowadzić w życie przepisy niezbędne do wykonania dyrektywy do dnia 6 lutego 2018 r.

Zobacz też


Новое сообщение