Głuchoślepota – równoczesne, poważne uszkodzenie słuchu i wzroku. Osoba głuchoniewidoma ma duże trudności w poruszaniu się i komunikowaniu z otoczeniem. Korzysta z pomocy przewodnika, używa między innymi alfabetu Lorma. Osoby głuchoniewidome mogą się również porozumiewać zmodyfikowanym alfabetem migowym (ang. tactile signing; miganie dotykowe), dotykając rąk rozmówcy podczas rozmowy, w celu rozpoznania znaków. Symbolem osób głuchoniewidomych jest laska w biało-czerwone pasy.
Głuchoniewidomych dzieli się według:
- stopnia uszkodzenia zmysłów słuchu i wzroku,
- okresu życia, w którym głuchoślepota wystąpiła.
Dlatego też wyróżnia się osoby:
- głuchoniewidome z równoczesną, całkowitą głuchotą i ślepotą (jest ich od 3% do 6% w populacji wszystkich głuchoniewidomych, najmniejsza grupa)
- głuchoniewidome z całkowitą głuchotą i słabowzrocznością (ok 20% populacji głuchoniewidomych)
- głuchoniewidome z niedosłuchem i całkowitą ślepotą (ok 20% populacji głuchoniewidomych)
- głuchoniewidome z niedosłuchem i słabowzrocznością (ok 50% populacji głuchoniewidomych, najliczniejsza grupa).
Głuchoślepota w Polsce
Pomocą osobom głuchoniewidomym w Polsce zajmuje Towarzystwo Pomocy Głuchoniewidomym, Towarzystwo szacuje, że w Polsce żyje około 7-8 tysięcy osób głuchoniewidomych, z których część z tą niepełnosprawnością się urodziła, a inni nabyli ją w trakcie życia w wyniku różnych chorób (w tym genetycznych), urazów lub starości.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- tpg.org.pl – Towarzystwo Pomocy Głuchoniewidomym
- nidcd.nih.gov – National Center on Deaf-Blindness (USA)