 Strzępki, lęgnie i plemnie Globisporangium debaryanum | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Globisporangium debaryanum |
| Nazwa systematyczna | |
|
Globisporangium debaryanum (R. Hesse) Uzuhashi, Tojo & Kakish. Mycoscience 51(5): 361 (2010) | |
Globisporangium debaryanum (R. Hesse) Uzuhashi, Tojo & Kakish. – gatunek organizmów zaliczanych do lęgniowców.
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Globisporangium, Peronosporales, Peronosporidae, Peronosporea, Incertae sedis, Oomycota, Chromista.
Po raz pierwszy opisał go w 1874 r. Rudolph Hesse nadając mu nazwę Pythium debaryanum. W 2010 r. japońscy mykolodzy Shihomi Uzuhashi, Motoaki Tojo i Makoto Kakishima przenieśli go do rodzaju Globisporangium.
- Eupythium debaryanum (R. Hesse) Nieuwl. 1916
- Pythium debaryanum R. Hesse 1874
- Pythium debaryanum var. pelargonii Hans Braun 1925
- Pythium debaryanum var. viticola A.C. Jain 1951.
Cykl rozwojowy
Endobiont żyjący wewnątrz tkanek roślin. Jego strzępki rozwijają się pomiędzy komórkami roślin, do wnętrza komórek zapuszcza tylko ssawki. Może rozwijać się tylko w środowisku wodnym. Rozmnaża się zarówno płciowo, jak i bezpłciowo. W wyniku rozmnażania płciowego wytwarza oospory o grubej ścianie komórkowej. Są one przetrwalnikami mogącymi w glebie, wodzie lub w tkankach roślinnych przetrwać dłuższy czas. W sprzyjających warunkach kiełkują, wypuszczając grzybnię. Na czubku niektórych strzępek tworzą się bezpłciowo zarodniki konidialne. Przy niskiej wilgotności środowiska konidia kiełkują w grzybnię, przy wystarczającej tworzą zarodnie. Wewnątrz zarodni powstają ruchome pływki, każda z dwoma wiciami za pomocą których pływają w wodzie. W kontakcie z rośliną tracą wici i kiełkują w grzybnię wnikającą do rośliny.
Znaczenie
Organizm mikroskopijny będący pasożytem licznych gatunków roślin. W Polsce opisano jego występowanie m.in. na buraku, dalii, kapuście, komosie białej, komosie główkowatej, łubinie wąskolistnym, łubinie żółtym, mięcie pieprzowej, pomidorze, truskawce, trzcinie pospolitej. Powoduje u nich niespecyficzne objawy chorobowe, zazwyczaj są to zgnilizny miękkie. Wywołuje m.in. takie choroby jak zgorzel siewek.