Мы используем файлы cookie.
Продолжая использовать сайт, вы даете свое согласие на работу с этими файлами.

Henry Paget (1. markiz Anglesey)

Подписчиков: 0, рейтинг: 0
Henry Paget
Henry William Paget
Ilustracja
FeldmarszałekFeldmarszałek
Data i miejsce urodzenia

17 maja 1768
Londyn

Data i miejsce śmierci

29 kwietnia 1854
Londyn

Przebieg służby
Siły zbrojne

 British Army

Główne wojny i bitwy

Wojna na Półwyspie Iberyjskim, Bitwa pod Waterloo

Odznaczenia
Order Podwiązki (Wielka Brytania) Krzyż Wielki Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Order Gwelfów (Hanower) Odznaka Baroneta (Wielka Brytania) Medal Złoty Armii (Wielka Brytania) Medal Złoty Armii (Wielka Brytania) Medal Waterloo (Wielka Brytania) Kawaler Orderu Marii Teresy Komandor Orderu Wojskowego Wilhelma (Holandia) Order św. Jerzego II klasy (Imperium Rosyjskie)
Henry William Paget, 1. markiz Anglesey
Lord Uxbridge pod Waterloo

Henry William Paget (ur. 17 maja 1768 w Londynie, zm. 29 kwietnia 1854 tamże) – brytyjski wojskowy i polityk, weteran wojen napoleońskich, dowódca kawalerii sprzymierzonych podczas kampanii 1815 r. i bitwy pod Waterloo, dwukrotnie Lord namiestnik Irlandii oraz generał artylerii w rządach George’a Canninga, lorda Godericha, księcia Wellington i lorda Johna Russella.

Wczesne lata życia

Był najstarszym synem Henry’ego Pageta, 1. hrabiego Uxbridge, i Jane Champagné. Wykształcenie odebrał w Westminster School oraz w Christ Church na Uniwersytecie Oksfordzkim. Od 1784 r. nosił tytuł grzecznościowy „lorda Paget”. W 1790 r. został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Caernarfon. W latach 1796–1804 i 1806–1810 reprezentował Milborne Port.

Kariera wojskowa

Po wybuchu wojny I Koalicji z rewolucyjną Francją, Paget zorganizował oddział ochotników z hrabstwa Staffordshire, który został przyjęty na służbę jako 80 pułk piechoty z Pagetem jako tymczasowym podpułkownikiem. Paget na czele swojego oddziału wziął udział w kampanii we Flandrii w 1794 r. Rok później został podpułkownikiem 16 pułku lansjerów Królowej. W 1796 r. otrzymał awans na stopień pułkownika, a w 1801 r. został pułkownikiem 7 pułku lekkich dragonów. W 1802 r. został awansowany do stopnia generała-majora. W 1808 r. został generałem-porucznikiem.

W 1808 r. Paget został dowódcą kawalerii podczas wyprawy generała Johna Moore’a do Hiszpanii. Mimo iż ekspedycja zakończyła się niepowodzeniem, Paget pokonał 21 grudnia 1808 r. dwa francuskie pułki kawalerii w potyczce pod Sahagún, a następnie osłaniał odwrót korpusu do La Coruny. Paget nie uczestniczył w kolejnych działaniach korpusu Wellingtona na półwyspie Iberyjskim z powodu swojego romansu z lady Charlotte Wellesley, żoną Henry’ego Wellesleya, brata głównodowodzącego w Hiszpanii. W tym okresie brał udział tylko w nieudanej wyprawie do Holandii w 1809 r.

Lord Paget był żonaty z lady Caroline Villiers, córką 4. hrabiego Jersey, którą poślubił w 1795 r. Miał z nią trzech synów i pięć córek. W 1809 r. rozwiódł się z żoną i rok później poślubił swoją kochankę, lady Charlotte Wellesley, która również w tym czasie rozwiodła się z mężem. Henry i Charlotte mieli razem trzech synów i trzy córki. Romans z lady Charlotte kosztował Pageta 24 000 funtów odszkodowania oraz pojedynek z bratem kochanki, kapitanem Cadoganem.

Po śmierci ojca w 1812 r. Paget odziedziczył tytuł 2. hrabiego Uxbridge i zasiadł w Izbie Lordów. W 1815 r. został dowódcą kawalerii w Belgii pod komendą księcia Wellington. Na początku kampanii 1815 r. Uxbridge otrzymał dowodzenie nad całą kawalerią i artylerią konną armii sprzymierzonych. Żołnierze Uxbridge’a osłaniali odwrót Brytyjczyków spod Quatre Bras do Waterloo. Podczas bitwy 18 czerwca Uxbridge poprowadził szarżę ciężkiej kawalerii na kolumnę generała D’Erlona. W ostatniej fazie bitwy kula armatnia trafiła go w nogę, którą trzeba było amputować. Uxbridge zwrócił się wówczas do Wellingtona: Jak widzę straciłem nogę!. Na co Wellington odpowiedział: Na Boga, panie, w rzeczy samej!.

Dalsze lata

Pięć dni po bitwie pod Waterloo książę regent nadał Uxbridge’owi tytuł 1. markiza Anglesey. Dowódca kawalerii otrzymał również Krzyż Wielki Orderu Łaźni, rosyjski Order Świętego Jerzego i austriacki Order Marii Teresy. W 1818 r. został kawalerem Orderu Podwiązki. W 1819 r. otrzymał awans na stopień pełnego generała, a w 1821 r. był Lordem Wielkim Stewardem podczas koronacji Jerzego IV. Poparł króla w jego działaniach zmierzających do uzyskania rozwodu z królową Karoliną, przez co stał się niepopularny w społeczeństwie. Kiedy tłum namawiał Angleseya, żeby krzyknął Boże chroń Królową!, ten spełnił ich żądanie, ale zaraz dodał: Oby wasze żony były takie jak ona!.

W 1827 r. Anglesey został generałem artylerii i członkiem Tajnej Rady. Pozostał na tym stanowisku do marca 1828 r., kiedy to został lordem namiestnikiem Irlandii. W grudniu wystosował list do katolickiego prymasa Irlandii w których poparł emancypację katolików. Spowodowało to jego odwołanie ze stanowiska w 1829 r. Anglesey powrócił na to stanowisko w 1830 r., kiedy do władzy doszli wigowie lorda Greya. W 1833 r. podał się do dymisji. W latach 1846–1852 był generałem artylerii w administracji lorda Johna Russella.

Lord Anglesey przeszedł na emeryturę w marcu 1852 r. Od 1842 r. był pułkownikiem Royal Horse Guards. W 1846 r. otrzymał stopień marszałka polnego. Był także lordem namiestnikiem Anglesey (od 1812 r.) i Staffordshire (od 1849 r.). Zmarł w 1854 r. Tytuł parowski odziedziczył jego najstarszy syn, Henry.

Odznaczenia

Rodzina

25 lipca 1795 r. poślubił lady Caroline Villiers (16 grudnia 1774 – 16 czerwca 1835), córkę George’a Villiersa, 4. hrabiego Jersey, i Frances Twysden, córki Philipa Twysdena. Małżeństwo to zakończyło się rozwodem w 1809 r. Henry i Caroline mieli razem trzech synów i pięć córek:

W 1810 r. poślubił lady Charlotte Wellesley, z domu Cadogan (11 lipca 1781 – 8 lipca 1853), byłą żonę Henry’ego Wellesleya, 1. barona Cowley, córkę Charlesa Cadogana, 1. hrabiego Cadogan, i Mary Churchill, córki pułkownika Charlesa Churchilla. Henry i Charlotte mieli razem trzech synów i trzy córki:

Anglesey w kulturze

  • Postać lorda Uxbridge’a pojawia się w filmie Waterloo z 1970 r. w reżyserii Siergieja Bondarczuka. W postać dowódcy alianckiej kawalerii wcielił się Terrence Alexander
  • Amputowana noga lorda Angleseya znajduje się w muzeum na polu bitwy pod Waterloo

Linki zewnętrzne


Новое сообщение