| hipotelorismus | |
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 | |
|---|---|
Hipoteloryzm, hypoteloryzm (łac. hipotelorismus, ang. hypotelorism) – określenie sytuacji, w której dochodzi do zmniejszenia odległości między dwoma parzystymi narządami. Podobnie jak w przypadku hiperteloryzmu, pojęcie najczęściej jest używane przy ocenie rozstawienia gałek ocznych (łac. hipotelorismus ocularis, ang. hypoteleorbitism).
Etiologia
Hipoteloryzm oczny występuje w więcej niż 60 zespołach wad wrodzonych. Hipoteloryzm może być rezultatem malformacji kości czaszki albo zaburzenia w rozwoju mózgowia. Niewielki, izolowany hipoteloryzm może być izolowaną wadą bez znaczenia klinicznego. Bardzo silnie zaznaczony hipoteloryzm, podobnie jak cyklopia (połączenie się oczodołów z utworzeniem jednej jamy kostnej dla połączonych gałek ocznych) zwykle wiąże się z ciężkim uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego. Niektóre zespoły wad wrodzonych, w których obrazie klinicznym występuje hipoteloryzm:
- zespół Pataua
- holoprozencefalia
- zespół pojedynczego środkowego siekacza szczęki
- trisomia 8
- trisomia 9
- trigonocefalia
- zespół pseudotrisomii 13 (OMIM 264480)
Leczenie
Ciężki hipoteloryzm koryguje się chirurgicznie w wyspecjalizowanych ośrodkach .
Zobacz też
Bibliografia
- Lech Korniszewski Dziecko z zespołem wad wrodzonych. Diagnostyka dysmorfologiczna. PZWL 1994 ISBN 83-200-1808-0.
