Продолжая использовать сайт, вы даете свое согласие на работу с этими файлами.
Historia odkryć i badań nad chorobą wrzodową i Helicobacter pylori
W tym haśle opisano historię odkryć i badań nad chorobą wrzodową i Helicobacter pylori. W 2005 Barry Marshall i Robin Warren otrzymali nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny za odkrycie, że powstawanie choroby wrzodowej jest spowodowane głównie przez zakażenie Helicobacter pylori, bakterię preferującą kwaśne środowisko, jakie występuje w żołądku. W wyniku tych odkryć, wrzody trawienne związane z zakażeniem H. pylori są obecnie leczone antybiotykami, które stosuje się w celu eradykacji zakażenia. Przez 30 lat przed ich odkryciem powszechnie uważano, że powstawanie wrzodów trawiennych jest wywoływane przez nadmiar kwasu solnego w żołądku. W tym czasie kontrolowanie kwasowości środowiska było podstawową metodą leczenia wrzodów trawiennych, co przynosiło tylko częściowy sukces.
Przed 1950 podano wiele opisów mikrobiologicznych bakterii obecnych w żołądku i soku żołądkowym, co uwiarygodniało teorię infekcyjną i nadkwaśności jako przyczyny choroby wrzodowej. W jednym badaniu, przeprowadzonym w 1954, nie odnaleziono dowodów na obecność bakterii w bioptatach żołądka barwionych tradycyjnymi metodami, co sprawiło, że teoria nadkwaśności stała się dogmatem. Ten paradygmat został zmieniony, gdy Warrenowi i Marshallowi udało się spełnić postulaty Kocha w serii doświadczeń w latach 1980., jednakże potrzebne były znaczne wysiłki, aby przekonać środowisko medyczne do znaczenia ich odkrycia. H. pylori powiązano dodatkowo z chłoniakami i gruczolakorakami żołądka i został zaklasyfikowany przez Światową Organizację Zdrowia jako czynnik rakotwórczy.
Przed wiekiem XX.
- Przed wiekiem XVI.
- Hipokrates po raz pierwszy opisał objawy choroby wrzodowej.
- Awicenna zwrócił uwagę na związek między bólem żołądka a czasem przyjmowania posiłków.
- 1586
- Marcellus Donata z Mantuy wykonywał autopsje i opisał wrzody żołądka.
- 1688
- Johannes von Murault odkrył wrzody dwunastnicy.
- 1728
- Stahl zaproponował teorię, że niektóre stany gorączkowe są związane z zapaleniem i owrzodzeniem żołądka.
- 1761
- Wykazano związek bólu w górnej części jamy brzusznej z wrzodami żołądka.
- 1799
- Matthew Baillie opublikował opis choroby wrzodowej.
- 1812
- Broussais odkrył, że ostre zapalenie żołądka może przejść w fazę przewlekłą jeśli nie zostanie wyleczone.
- 1821
- Nepveu opowiedział się za związkiem między zapaleniem żołądka i rakiem żołądka.
- 1868
- Kussmaul zasugerował wykorzystanie związków bizmutu (działających antybakteryjnie) w celu leczenia wrzodów żołądka (subsalicylan bizmutu jest od tamtej pory używany w wielu komercyjnych lekach jako część terapii eradykacyjnej H. pylori). Antybakteryjne właściwości bizmutu zostały poznane dopiero długi czas później.
- 1875
- G. Bottcher i M. Letulle podali hipotezę, że wrzody są powodowane przez bakterie
- 1880
- J. Cohnheim zasugerował, że choroba wrzodowa może być spowodowana przez czynniki chemiczne.
- 1881
- Edwin Klebs zwrócił uwagę na obecność organizmów przypominających bakterie w świetle gruczołów żołądka.
- 1889
- Walery Jaworski opisał spiralne mikroorganizmy w osadzie popłuczyn z ludzkiego żołądka. Zasugerował, ze organizmy te mogą być związane z chorobą wrzodową.
- 1892
- Giulio Bizzozero zauważył spiralne mikroorganizmy w żołądkach psów.
- 1896
- Saloon odkrył krętki w żołądkach kotów i myszy.
1900-1950
- 1905
- F. Reigel zasugerował, że wrzody są spowodowane przez nadmiar kwasu.
- 1906
- Krienitz odnalazł bakterie w żołądku osób z rakiem żołądka.
- Turck karmi psy bakterią Bacillus coli i wywołuje w ten sposób powstanie u nich wrzodów.
- 1907
- Berkley Moynihan zasugerował, że kwas jest przyczyną powstawania wrzodów.
- 1910
- Schwartz opublikował teorię, że nadmiar kwasu wywołuje wrzody, ukuwając słynne zdanie: "bez kwasu nie ma wrzodu".
- Gibelli stwierdził, że nie jest w stanie odtworzyć doświadczenia Turcka.
- 1913
- Rosenow zasugerował, że paciorkowce wywołują wrzody
- 1915
- Po raz pierwszy w leczeniu choroby wrzodowej zaproponowano leki zobojętniające kwas żołądkowy.
- Powiązano występowanie choroby wrzodowej z bakteriami, ale przyjęto, że bakterie zamieszkują jamę ustną
- 1919
- Kasai i Kobayashi wyizolowali krętki od kotów i przenosząc je na króliki, wywołali u nich wrzody.
- 1921
- Luger odkrył krętki w soku żołądkowym i powiązał ich obecność z rakiem żołądka.
- 1924
- Luck i Seth odkryli ureazy w żołądku człowieka, które ich zdaniem występują tam naturalnie. Obecnie wiadomo, że jednym z czynników wirulencji H. pylori są ureazy, która rozkładają mocznik do amoniaku.
- 1925
- Hoffman wstrzykiwał śwince morskiej niewielkie próbki pobrane od ludzi z chorobą wrzodową, wywołując powstanie u nich wrzodów. Wyizolował bakterie, które jego zdaniem były przyczyną owrzodzeń.
- 1936
- W pierwszym wydaniu rosyjskiej Wielkiej Encyklopedii Medycznej zasugerowanie, że zakażenia są jedną z przyczyn choroby wrzodowej.
- 1939
- A. Stone Freedberg rozpoczął badania w poszukiwaniu bakterii w ludzkim żołądku w Szpitalu Beth Izrael. Odkrył H. pylori. Rozpuszczano pogłoski, że inni nie mogą powtórzyć jego wyników, choć nie opublikowano negatywnych prac na ten temat.
- James Doenges opisuje w sekcjach zwłok obecność krętków.
- 1940
- Freedberg i Baron obserwują w sekcjach zwłok obecność krętków.
- 1948
- Fitzgerald i Murphy podali teorię, że choroba wrzodowa jest spowodowana przez kwas niszczący błonę śluzową, i wykazali skuteczność mocznika w leczeniu choroby wrzodowej.
1950–1970
- 1951
- J. Allende opublikował podręcznik zawierający opis leczenia wrzodów trawiennych przy pomocy penicyliny.
- 1953
- Dintzisowi i Hastingsowi udało się powstrzymać produkcję ureazy u myszy po zastosowaniu antybiotyków, co wskazało na powiązanie pomiędzy ureazą a zakażeniem bakteryjnym.
- 1954
- Palmer publikuje badania, w których nie znaleziono bakterii w ludzkim żołądku. Stwierdza, że wcześniejsze wyniki badań były wynikiem zanieczyszczenia. Nie wykorzystuje metody barwienia srebrem, którą później Warren i Marshall wykorzystali do udkrycia H. pylori.
- 1955
- Tarnopolskaya zauważa, że terapia penicyliną leczy niektóre wrzody żołądka.
- Moutier i Cornet zaproponowali leczenie zapalenia błony śluzowej żołądka przy pomocy antybiotyków.
- Kornberg i Davies zauważyli, że antybiotyki zmniejszają wydzielanie ureazy u kotów.
1970–XXI wiek
- 1990
- Rauws i Tytgat opisują wyleczenie wrzodu dwunastnicy poprzez eradykację H. pylori przy użyciu terapii potrójnej składającej się z bizmutu i dwóch antybiotyków. Terapia potrójna, zmodyfikowana o inhibitor pompy protonowej i dwa antybiotyki wkrótce stała się terapią pierwszego rzutu w eradykacji.
- Światowy Kongres Gastroenterologii poleca eradykację H. pylori celem leczenia wrzodów dwunastnicy. Pojawiają się pierwsze doniesienia o oporności H. pylori na metronidazolu.
- Oporność H. pylori na stosowaną terapię skłoniła do opracowania schematów z wieloma innymi antybiotykami i inhibitorami pompy protonowej stosowanymi do eradykacji.
Bibliografia
- One hundred years of discovery and rediscovery of Helicobacter pylori and its association with peptic ulcer disease. W: Harry L. T. Mobley, George L. Mendz, Stuart L. Hazell: Helicobacter Pylori: Physiology and Genetics. American Society Microbiology, 2001. ISBN 1-55581-213-9.