Продолжая использовать сайт, вы даете свое согласие на работу с этими файлами.
Indykan (ester)
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||
Wzór sumaryczny |
C8H7NO4S |
||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
213,21 g/mol |
||||||||||||||||
Wygląd |
biały lub beżowy krystaliczny proszek (sól potasowa) |
||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||
Numer CAS |
487-94-5 (kwas 3-indoksylosiarkowy) |
||||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||||
DrugBank | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Indykan, siarczan 3-indoksylu – organiczny związek chemiczny z grupy estrów. Powstaje w organizmie człowieka w wyniku utlenienia indolu i związania go z kwasem siarkowym. Proces ten ma miejsce w wątrobie. Sam indykan wydalany jest wraz z moczem.
Prawidłowa ilość wydalanego indykanu to 4,0–20 mg (0,016–0,08 mmol) w ciągu doby. Jego wzrost obserwuje się w ostrej niedrożności jelit, zapaleniu otrzewnej, niektórych chorobach zakaźnych np. durze brzusznym (ponieważ wówczas nasila się produkcja substratu, jakim jest indol). Indykan jest uważany za wskaźnik intensywności procesów gnilnych w jelicie grubym. Zmniejszoną ilość indykanu w moczu obserwuje się głównie w chorobach nerek np. niewydolności tego narządu.
Podwyższony poziom indykanu, zarówno w formie siarczanu, jak i glikozydu indoksylu, występuje w chorobie Hartnupów.
Do wykrywania indykanu najczęściej stosuje się próbę Obermayera.
Bibliografia
- Przewodnik do ćwiczeń z analityki klinicznej ogólnej dla studentów IV roku Oddziału Analityki Medycznej, Z.Z. Kopczyński (red.), W.W. Adam (red.) .[potrzebny numer strony]