Kluski czarne (kluski polskie, tarte, szare, żelazne) – rodzaj klusek przygotowanych z surowych i gotowanych ziemniaków, formowane w mocno spłaszczone kulki z wgłębieniem, gotowane w osolonym wrzątku. Są jedną z podstawowych potraw na Górnym Śląsku. Znane są również w innych regionach Polski – stąd taka różnorodność nazw regionalnych.
Przyrządza się z ugotowanych i tartych surowych ziemniaków w proporcji (przed ugotowaniem i starciem) 1:1. Opcjonalnie dodaje się mąkę. Tradycyjnie do odcedzania wody z utartych ziemniaków służy specjalnie przygotowana ścierka, do której się je wkłada a następnie wykręca z nich wodę do jakiegoś naczynia. Po odstaniu wody, delikatnie wylewa się ją i przylegającą do dna naczynia skrobię dodaje się do ciasta. Sposób formowania i podawania klusek jest taki sam, jak w przypadku klusek śląskich białych.
Aby uzyskać jak najciemniejszą barwę klusek, stosuje się takie zabiegi jak pozostawienie utartych ziemniaków na kilka godzin aż ściemnieją (tempo zmiany barwy zależy od gatunku ziemniaka) lub pozostawienie już uformowanych klusek nawet na cały dzień przed ugotowaniem.
Kluski czarne najczęściej podawane są do obiadu razem z kluskami białymi na osobnych półmiskach. Często okraszone są stopioną słoniną ze skwarkami. Można je również odgrzewać na patelni, co powoduje powstanie na nich rumianej skórki.
Bibliografia
- Aneta Majkowska, Polszczyzna mówiona mieszkańców Częstochowy, WSP, Częstochowa 2000, ss.149-158
- hasło „kluski czarne — mieszane”. W: Elżbieta Łabońska: Śląska kucharka doskonała. Katowice 1990: Fundacja dla Śląskiego Instytutu Naukowego Fundacja dla Uniwersytetu Śląskiego.