Koloroterapia (inaczej chromoterapia) – jedna z niekonwencjonalnych metod leczniczych polegająca na eksponowaniu zmysłu wzroku danej osoby na odpowiednie barwy. Koloroterapia ma uspokajać, relaksować lub pobudzać. Koloroterapia zakłada że przebywając w otoczeniu różnych barw, możemy mieć więcej energii do życia, więcej optymizmu. Pierwszymi ludźmi, którzy przypuszczali pozytywny wpływ kolorów byli mieszkańcy Egiptu, Indii i Chin. Współczesna koloroterapia wykorzystuje zdobycze nowoczesnej techniki i zajmuje jedno z wiodących miejsce wśród metod medycyny alternatywnej (niekonwencjonalnej). Jest jedną z najtańszych, najbezpieczniejszych metod terapeutycznych. Ma być stosowana, jako metoda leczenia uzupełniającego, wspomagająca podstawowe metody lecznicze.
Krytyka
Brakuje dowodów na to, że kolory mogą wpływać na zdrowie.
Brakuje również jednoznacznych dowodów na to, jak dany kolor będzie wpływał na samopoczucie i emocje pacjentów, gdyż:
- doniesienia z badań na ten temat są sprzeczne;
- w różnych kulturach kolory posiadają inne znaczenia;
- ważny jest kontekst w jakim doświadczany jest kolor;
- wpływać mogą również inne czynniki, jak kontrast czy nasycenie.
Podawane uzasadnienia dla ewentualnego mechanizmu leczniczego są niejasne lub uproszczone, a rekomendacje dla stosowania danego koloru wynikają często z osobistych preferencji praktyków metody. W podręcznikach opisujących terapię, brakuje również spójnych wytycznych i instrukcji, a nawet poprawnej klasyfikacji kolorów.
Chromoterapię należy rozróżnić od fototerapii – zabiegów medycznych wykorzystujących światło, których mechanizmy działania wyjaśniane są przez fotobiologię. Praktycy koloroterapii wykorzystują czasem koncepcje i doniesienia z badań nad fototerapią dla pozornego uzasadnienia swoich tez.
Niektórzy krytycy metody zwracają uwagę na potencjalne niebezpieczeństwo uszkodzenia wzroku podczas wykorzystywania lamp LED w nieodpowiedni sposób.