Продолжая использовать сайт, вы даете свое согласие на работу с этими файлами.
Konwencja haska dotycząca cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę
Konwencja haska dotycząca cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę – umowa międzynarodowa, regulująca kwestię porwań rodzicielskich w przypadku uprowadzenia lub zatrzymania dziecka w innym państwie. Została sporządzona w Hadze dnia 25 października 1980 roku.
Zakres stosowania konwencji
Przedmiot konwencji
- zapewnienie niezwłocznego powrotu dzieci bezprawnie uprowadzonych lub zatrzymanych w jednym z Umawiających się Państw oraz
- zapewnienie poszanowania praw do opieki i odwiedzin określonych przez ustawodawstwo jednego Umawiającego się Państwa w innych Umawiających się Państwach
Stosowanie
- Konwencja ma zastosowanie jedynie w przypadku uprowadzenia, lub zatrzymań międzynarodowych. Ma ona zastosowanie jedynie gdy do owych naruszeń doszło w jednym z państw konwencji oraz gdy bezpośrednio przed zatrzymaniem lub uprowadzeniem dziecko miało miejsce stałego pobytu w jednym z państw konwencji.
- Konwencja dotyczy małoletnich poniżej 16. roku życia, po ukończeniu tego wieku, przestaje obowiązywać.
- Zatrzymanie lub uprowadzenie dziecka musi być bezprawne, tzn. spełniać łącznie dwa warunki: a) nastąpiło naruszenie prawa do opieki przyznanego określonej osobie, instytucji lub innej organizacji, wykonywanego wspólnie lub indywidualnie, na mocy ustawodawstwa państwa, w którym dziecko miało miejsce stałego pobytu bezpośrednio przed uprowadzeniem lub zatrzymaniem. Owo prawo do opieki może wynikać w szczególności z mocy samego prawa, z orzeczenia sądowego lub administracyjnego albo z ugody mającej moc prawną w świetle przepisów ustawodawstwa tego państwa. b) w chwili uprowadzenia lub zatrzymania prawa te były skutecznie wykonywane wspólnie lub indywidualnie albo byłyby tak wykonywane, gdyby nie nastąpiło uprowadzenie lub zatrzymanie.
Konwencja stanowi, że wszystkie umawiające się państwa podejmą wszelkie stosowne środki dla zapewnienia w granicach ich terytoriów realizacji celów konwencji. Dla osiągnięcia tego wykorzystają one dostępne sposoby postępowania w nagłych wypadkach.
Każde Umawiające się Państwo wyznacza organ centralny w celu realizacji obowiązków wynikających dla niego z konwencji.
Wnioski
Wnioski o powrót dziecka sporządzone na podstawie przepisów Konwencji są rozpoznawane przez właściwe organy (sądy lub organy administracyjne) państwa do którego dziecko zostało uprowadzone lub w którym zostało zatrzymane. W Polsce organem właściwym jest Ministerstwo Sprawiedliwości. Z wnioskiem o pomoc w zapewnieniu powrotu dziecka może wystąpić jakakolwiek osoba, instytucja lub inna organizacja twierdząca, że dziecko zostało uprowadzone lub zatrzymane z naruszeniem prawa do opieki. Sprawy o powrót dziecka prowadzone na podstawie przepisów Konwencji nie pociągają konieczności poniesienia przez wnioskodawców kosztów postępowania sądowego. Wszelkie działania organów muszą być podejmowane niezwłocznie. Jeżeli dany organ nie podejmie decyzji w ciągu sześciu tygodni od daty wpłynięcia wniosku, wnioskodawca lub organ centralny państwa wezwanego, z własnej inicjatywy albo na wniosek organu centralnego państwa wzywającego, może zażądać przedstawienia powodów zwłoki.
Jeżeli organ centralny państwa wezwanego otrzyma odpowiedź, organ ten przekazuje ją organowi centralnemu państwa wzywającego lub, w stosownych wypadkach, wnioskodawcy.
Wniosek powinien zawierać:
- informacje dotyczące tożsamości wnioskodawcy, dziecka oraz osoby, co do której istnieje domniemanie, że uprowadziła lub zatrzymała dziecko;
- datę urodzenia dziecka, jeśli jest to możliwe do ustalenia;
- podstawy, na które powołuje się wnioskodawca, żądając powrotu dziecka;
- wszelkie dostępne informacje dotyczące miejsca przebywania dziecka oraz tożsamości osoby, co do której istnieje domniemanie, że dziecko z nią przebywa.
Do wniosku można dołączyć lub uzupełnić go o:
- uwierzytelnione odpisy jakiegokolwiek orzeczenia lub ugody, przydatne dla sprawy;
- zaświadczenie lub poświadczone oświadczenie pochodzące od organu centralnego lub innej właściwej władzy państwa stałego pobytu dziecka lub osoby kompetentnej, dotyczące przepisów ustawodawstwa tego państwa w tym zakresie;
- wszelkie inne przydatne dokumenty.
Dane statystyczne wniosków prowadzonych w trybie Konwencji w Polsce
Rok | Wnioski przesłane do Polski | Wnioski wysłane z Polski |
---|---|---|
2008 | 70 | 68 |
2009 | 87 | 71 |
2010 | 53 | 56 |
2011 | 79 | 64 |
2012 | 76 | 77 |
2013 | 72 | 70 |
2014 | 64 | 104 |
2015 | 93 | 115 |
2016 | 105 | 85 |
Strony Konwencji
Kraj | Data ratyfikacji | Data przystąpienia |
Albania | 4 V 2007 | 1 VIII 2007 |
Andora | 6 IV 2011 | 1 VII 2011 |
Argentyna | 19 III 1991 | 1 VI 1991 |
Armenia | 1 III 2007 | 1 VI 2007 |
Australia | 29 X 1986 | 1 I 1987 |
Austria | 14 VII 1988 | 1 X 1988 |
Bahamy | 1 X 1993 | 1 I 1994 |
Belgia | 9 II 1999 | 1 V 1999 |
Belize | 22 VI 1989 | 1 IX 1989 |
Białoruś | 12 I 1998 | 1 IV 1998 |
Boliwia | 13 VII 2016 | 1 X 2016 |
Bośnia i Hercegowina | 23 VIII 1993 | 6 III 1992 |
Brazylia | 19 X 1999 | 1 I 2000 |
Bułgaria | 20 V 2003 | 1 VIII 2003 |
Burkina Faso | 25 V 1992 | 1 VIII 1992 |
Chile | 23 II 1994 | 1 V 1994 |
Chiny | ||
Chorwacja | 23 IV 1993 | 1 XII 1991 |
Cypr | 4 XI 1994 | 1 II 1995 |
Czarnogóra | 1 III 2007 | 3 VI 2006 |
Czechy | 15 XII 1997 | 1 III 1998 |
Dania | 17 IV 1991 | 1 VII 1991 |
Dominikana | 11 VIII 2004 | 1 XI 2004 |
Ekwador | 22 I 1992 | 1 IV 1992 |
Estonia | 18 IV 2001 | 1 VII 2001 |
Fidżi | 16 III 1999 | 1 VI 1999 |
Filipiny | 16 III 2016 | 1 VI 2016 |
Finlandia | 25 V 1994 | 1 VIII 1994 |
Francja | 16 IX 1982 | 1 XII 1983 |
Gabon | 6 XII 2010 | 1 III 2011 |
Grecja | 19 III 1993 | 1 VI 1993 |
Gruzja | 24 VII 1997 | 1 X 1997 |
Gwatemala | 6 II 2002 | 1 V 2002 |
Gwinea | 7 XI 2011 | 1 II 2012 |
Hiszpania | 16 VI 19876 | 1 IX 1987 |
Holandia | 12 VI 1990 | 1 IX 1990 |
Honduras | 20 XII 1993 | 1 III 1994 |
Irak | 21 III 2014 | 1 VI 2014 |
Irlandia | 16 VII 1991 | 1 X 1991 |
Islandia | 14 VIII 1996 | 1 XI 1996 |
Izrael | 4 IX 1991 | 1 XII 1991 |
Jamajka | 24 II 2017 | 1 V 2017 |
Japonia | 24 I 2014 | 1 IV 2014 |
Kanada | 2 VI 1983 | 1 XII 1983 |
Kazachstan | 3 VI 2013 | 1 IX 2013 |
Kolumbia | 13 XII 1995 | 1 III 1996 |
Korea Południowa | 13 XII 2012 | 1 III 2013 |
Kostaryka | 9 XI 1998 | 1 II 1999 |
Lesotho | 18 VI 2012 | 1 IX 2012 |
Litwa | 5 VI 2002 | 1 IX 2002 |
Luksemburg | 8 X 1986 | 1 I 1987 |
Łotwa | 15 XI 2001 | 1 II 2002 |
Macedonia | 20 IX 1993 | 1 XII 1991 |
Malta | 26 X 1999 | 1 I 2000 |
Maroko | 9 III 2010 | 1 VI 2010 |
Mauritius | 23 III 1993 | 1 VI 1993 |
Meksyk | 20 VI 1991 | 1 IX 1991 |
Mołdawia | 10 IV 1998 | 1 VII 1998 |
Monako | 12 XI 1992 | 1 II 1993 |
Niemcy | 27 IX 1990 | 1 XII 1990 |
Nikaragua | 14 XII 2000 | 1 III 2001 |
Norwegia | 9 I 1989 | 1 IV 1989 |
Nowa Zelandia | 31 V 1991 | 1 VIII 1991 |
Pakistan | 22 XII 2016 | 1 III 2017 |
Panama | 2 II 1994 | 1 V 1994 |
Paragwaj | 13 V 1998 | 1 VIII 1998 |
Peru | 28 V 2001 | 1 VIII 2001 |
Polska | 10 VIII 1992 | 1 XI 1992 |
Południowa Afryka | 8 VII 1997 | 1 X 1997 |
Portugalia | 29 IX 1983 | 1 XII 1983 |
Rumunia | 20 XI 1992 | 1 II 1993 |
Rosja | 28 VII 2011 | 1 X 2011 |
Saint Kitts i Nevis | 31 V 1994 | 1 VIII 1994 |
Salwador | 5 II 2001 | 1 V 2001 |
San Marino | 14 XII 2006 | 1 III 2007 |
Serbia | 29 IV 2001 | 27 IV 1992 |
Seszele | 27 V 2008 | 1 VIII 2008 |
Singapur | 28 XII 2010 | 1 III 2011 |
Słowacja | 7 XI 2000 | 1 II 2001 |
Słowenia | 22 III 1994 | 1 VI 1994 |
Sri Lanka | 28 IX 2001 | 1 XII 2001 |
Szwajcaria | 11 X 1983 | 1 I 1984 |
Szwecja | 22 III 1989 | 1 VI 1989 |
Tajlandia | 14 VIII 2002 | 1 XI 2002 |
Trynidad and Tobago | 7 VI 2000 | 1 IX 2000 |
Tunezja | 10 VII 2017 | 1 X 2017 |
Turcja | 31 V 2000 | 1 VIII 2000 |
Turkmenistan | 29 XII 1997 | 1 III 1998 |
Ukraina | 2 VI 2006 | 1 IX 2006 |
Stany Zjednoczone | 29 IV 1988 | 1 VII 1988 |
Urugwaj | 16 XI 1999 | 1 II 2000 |
Uzbekistan | 31 V 1999 | 1 VIII 1999 |
Wenezuela | 16 X 1996 | 1 I 1997 |
Węgry | 7 IV 1986 | 1 VII 1986 |
Wielka Brytania | 20 V 1986 | 1 VIII 1986 |
Włochy | 22 II 1995 | 1 V 1995 |
Zambia | 26 VIII 2014 | 1 XI 2014 |
Zimbabwe | 4 IV 1995 | 1 VII 1995 |
Konwencja haska a rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/2003
Rozporządzenie Rady (WE) Nr 2201/2003 z 27 listopada 2003 r. o jurysdykcji oraz uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej ma charakter nadrzędny względem regulacji zawartych w Konwencji. Ma jednak zastosowanie jedynie wówczas, gdy państwem pobytu dziecka bezpośrednio przed jego uprowadzeniem lub zatrzymaniem, jak i państwem, do którego dziecko zostało uprowadzone, jest państwo członkowskie Unii Europejskiej.
Różnice:
- sądami właściwymi do rozstrzygania o wniosku w sprawie wydania dziecka są sądy państwa, w którym dziecko posiadało pobyt zwykły bezpośrednio przed przemieszczeniem (w wyjątkowych przypadkach właściwe są sądy państwa członkowskiego, do którego skierowany został wniosek)
- sąd musi nakazać powrót dziecka, nawet jeżeli miałoby to stanowić dla dziecka zagrożenie, jeżeli zostanie ustalone, że organy w państwie pochodzenia zabezpieczą ochronę dziecka po jego powrocie
- sąd zapewnia dziecku możliwość bycia wysłuchanym, chyba że uznaje się to za niewłaściwe ze względu na jego wiek lub stopień dojrzałości. Sąd nie może odmówić powrotu dziecka, jeżeli osoba wnioskująca o powrót nie została wysłuchana.
- rozporządzenie przewiduje 6 tygodniowy termin na rozpatrzenie wniosku o powrót dziecka
Bibliografia
- Konwencja dotycząca cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, sporządzona w Hadze dnia 25 października 1980 r. (Dz.U. z 1995 r. nr 108, poz. 528)
- Rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylające rozporządzenie (WE) nr 1347/2000
- www.bip.ms.gov.pl
- www.hcch.net/eng
- www.porwaniarodzicielskie.pl