| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Prezydent Ekwadoru | |
| Okres |
od 24 maja 2017 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Wiceprezydent Ekwadoru | |
| Okres |
od 15 stycznia 2007 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
| Odznaczenia | |
  
| |
Lenín Boltaire Moreno Garcés (ur. 19 marca 1953 w Nuevo Rocafuerte w prowincji Orellana) – ekwadorski polityk, wiceprezydent Ekwadoru od 15 stycznia 2007 do 24 maja 2013, prezydent Ekwadoru od 24 maja 2017 do 24 maja 2021.
Życiorys
Urodził się w miejscowości Nuevo Rocafuerte, w prowincji Orellana, położonej w dżungli amazońskiej przy granicy z Peru. Imię otrzymał od ojca, profesora, na cześć Włodzimierza Lenina. Ukończył administrację publiczną na Universidad Central del Ecuador w Quito.
Po studiach, w latach 1976–1978 pełnił funkcję dyrektora centrum kształcenia zawodowego. Następnie rozpoczął pracę w sektorze prywatnym. Od 1982 do 1986 był menedżerem w firmach Satho i Zitro, a od 1986 do 1992 zajmował stanowisko dyrektora w firmie OMC Publigerencia Andina. W latach 1996–1997 był urzędnikiem ministerialnym. W okresie 1997–1999 pełnił funkcję dyrektora Narodowej Federacji Izb Turystyki.
W 1998 został postrzelony w plecy w czasie napadu na sklep w centrum handlowym, kiedy dokonywał zakupów razem z małżonką. W wyniku obrażeń doznał porażenia i od tego czasu poruszał się już na wózku inwalidzkim. W czasie rehabilitacji stosował terapię śmiechem, stając się odtąd jej orędownikiem i popularyzatorem. Napisał na ten temat kilka książek. Od 2001 do 2004 zajmował stanowisko krajowego dyrektora ds. niepełnosprawnych. W 2004 założył fundację Eventa, zajmującą się badaniami i promocją terapii śmiechem.
W wyborach prezydenckich w październiku i listopadzie 2006 startował jako kandydat na wiceprezydenta u boku Rafaela Correi. Po jego wygranej, 15 stycznia 2007 objął urząd wiceprezydenta Ekwadoru. W kolejnych wyborach prezydenckich 26 kwietnia 2009, ponownie wystartował u boku prezydenta Correi, uzyskując reelekcję na stanowisku wiceprezydenta. Zaprzysiężony został 10 sierpnia 2009.
Jako wiceprezydent szczególnie zaangażował się w działalność na rzecz niepełnosprawnych. Stworzony został krajowy rejestr wszystkich niepełnosprawnych obywateli. W wyniku inicjowanych przez niego programów i działań rządu, Ekwador poczynił znaczny krok w kierunku społecznej integracji osób niepełnosprawnych, zapewniając im pomoc finansową, materialną i prawną. Rząd zwiększył wydatki na ten cel z 2 mln USD do 150 mln USD rocznie, wprowadził specjalistyczne badania noworodków oraz wprowadził przepisy rezerwujące 4% etatów w większych firmach dla osób niepełnosprawnych. Ponad 430 tys. osób otrzymało specjalistyczną pomoc materialną, a prawie 200 tys. osób przeszło fachowe leczenie. Za swe działania Moreno w 2012 został nominowany do Pokojowej Nagrody Nobla przez członków ekwadorskiego Zgromadzenia Narodowego.
W kolejnych wyborach prezydenckich w lutym 2013 postanowił nie ubiegać się o reelekcję na stanowisku wiceprezydenta. Urząd pełnił do 24 maja 2013, kiedy zastąpił go były minister Jorge Glas. 19 grudnia 2013 sekretarz generalny ONZ Ban Ki-moon powołał go na urząd Specjalnego Wysłannika ONZ ds. Niepełnosprawności (United Nations Special Envoy on Disability and Accessibility), który zajmował do 30 września 2016.
1 października 2016 ugrupowanie Alianza PAIS wskazało Moreno jako kandydata w wyborach prezydenckich w 2017, w związku z kończącą się kadencją urzędującego prezydenta Rafaela Correi. W czasie kampanii wyborczej deklarował wolę kontynuowania lewicowej polityki swego poprzednika i rozbudowanych programów socjalnych. Wśród jego obietnic wyborczych znalazł się m.in. postulat wprowadzenia powszechnej dostępności edukacji wyższej. Jednakże starał odróżniać się od Correi, używając łagodniejszego języka i mniej konfrontacyjnej retoryki, co było spowodowane spadkiem poparcia dla byłego prezydenta po 2014, z powodu kryzysu finansowego, w jakim znalazł się Ekwador z powodu spadku cen ropy naftowej na rynkach światowych, której był eksporterem, co z kolei utrudniło realizację programów pomocy społecznej.
W pierwszej turze wyborów 19 lutego 2017 zajął pierwsze miejsce z wynikiem 39,3% głosów, pokonując Guillermo Lasso (28,1% głosów). Ponieważ żaden z kandydatów nie zdobył ponad 40% głosów, z co najmniej 10-procentową przewagą nad kontrkandydatem, 2 kwietnia 2017 Moreno i Lasso zmierzyli się w drugiej turze wyborów. Zdobył w niej 51,15% głosów, jego kontrkandydat domagał się ponownego przeliczenia głosów po tym, jak sondaże exit poll wskazywały na jego wygraną, a zwolennicy Lasso protestowali na ulicach stolicy. Moreno urząd prezydencki objął 24 maja 2017.
Lenín Moreno jest żonaty, ma 3 dzieci. Został odznaczony Orderem Słońca Peru, kolumbijskim Orderem Zasługi dla Demokracji oraz gwatemalskim Orderem Antonia Joségo de Irisarriego.
Publikacje
Lenín Moreno jest autorem kilku książek na temat terapii śmiechem, szczęścia i dobrego samopoczucia:
- Filosofía para la Vida y el Trabajo
- Teoría y Práctica del Humor
- Ser Feliz es Fácil y Divertido
- Los Mejores Chistes del Mundo
- Humor de los Famosos
- Trompabulario
- Ríase no sea enfermo
- Cuentos no Ecológicos
- kursywa - pełniący obowiązki prezydenta