Мы используем файлы cookie.
Продолжая использовать сайт, вы даете свое согласие на работу с этими файлами.
Medal „Za ratowanie tonących”

Medal „Za ratowanie tonących”

Подписчиков: 0, рейтинг: 0
Medal „Za ratowanie tonących”
Медаль «За спасение утопающих»
Awers
Awers
Rewers
Rewers
Baretka
Baretka
Ustanowiono

16 lutego 1957

Wielkość

średnica 32 mm

Kruszec

mosiądz

Wydano

ok. 24 000

Powyżej

Medal „Za odwagę w pożarze”

Poniżej

Medal „Za obronę Leningradu”

Medal „Za ratowanie tonących” (ros. Медаль «За спасение утопающих») – radzieckie i rosyjskie odznaczenie cywilne.

Medal „Za ratowanie tonących” został ustanowiony dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR z 16 lutego 1957 roku. Regulamin zmieniono w 1980 roku. Po rozpadzie ZSRR w 1991, medal został powtórnie ustanowiony jako odznaczenie rosyjskie.

Zasady nadawania

Medalem „Za ratowanie tonących” nagradzano ratowników oraz innych obywateli ZSRR, a także cudzoziemców za śmiałość, odwagę i ofiarność wykazane przy ratowaniu ludzi na wodzie, za wysoką czujność i bystrość, w rezultacie czego uniknięto nieszczęśliwych wypadków z ludźmi na wodzie, a także za wzorową organizację służby ratowniczej na wodzie.

Medal można było nadawać wielokrotnie, chociaż były to rzadkie przypadki (najwięcej nadano czterokrotnie – jednej osobie i trzykrotnie – dwóm osobom). W sumie, Medalem nagrodzono około 24 000 osób (za czasów ZSRR).

Opis odznaki

Odznakę medalu stanowi wykonany z metalu krążek o średnicy 32 mm, na którego awersie znajduje się wyobrażenie ratownika holującego tonącego w wodzie. Na obwodzie na górze umieszczono napis: ЗА СПАСЕНИЕ, na dole: УТОПАЮЩИХ (pol. „Za ratowanie – tonących”). Na rewersie jest na górze sierp i młot (godło ZSRR), pod nim w centrum gałązka laurowa, a na dole napis: CCCP (pol.: „ZSRR”). Po rozpadzie ZSRR, medal ma na rewersie napis: РОССИЯ („Rosja”), przy pozostawieniu sierpa i młota i gałązki laurowej.

Medal zawieszany jest na metalowej pięciokątnej baretce obciągniętej wstążką koloru niebieskiego szerokości 24 mm z trzema wąskimi białymi paskami przy brzegach i jednym pośrodku.

Medal noszony był na lewej piersi, w kolejności po Medalu „Za odwagę w pożarze”.

Zobacz też

Bibliografia


Новое сообщение