| myoma | |
 Mięśniaki macicy | |
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 |
D25 |
|---|---|
| D25.0 |
Mięśniak gładkokomórkowy podśluzówkowy macicy |
| D25.1 |
Mięśniak gładkokomórkowy śródścienny macicy |
| D25.2 |
Mięśniak gładkokomórkowy podsurowiczy macicy |
| D25.9 |
Mięśniak gładkokomórkowy macicy, nie określony |
| DiseasesDB | |
| OMIM | |
| MedlinePlus | |
| MeSH | |
Mięśniak macicy (łac. myoma, l.mn. myomata uteri) – łagodny guz nazywany również włókniakiem macicy, histologicznie mięśniak gładkokomórkowy (łac. leiomyoma). Mięśniaki powstają z tkanki mięśniowej macicy i rozwijają się w jej trzonie. Występują pojedynczo albo w grupie. Mięśniaki są najczęstszymi nowotworami niezłośliwymi macicy.
Podział i lokalizacja
- mięśniak podsurowiczy (podsurowicówkowy) - łac. myoma subserosum
- mięśniak śródścienny (intramuralny) - łac. myoma intramuralis
- mięśniak podśluzówkowy (submukozalny) - łac. myoma submucosum
- mięśniak uszypułowany (może przechodzić w mięśniak rodzący się) - łac. myoma nascens
- mięśniak szyjkowy - łac. myoma cervicalis
- mięśniak międzywięzadłowy (międzyblaszkowy)
W 90% przypadków mięśniaki są mnogie; w 90% występują w trzonie macicy. Najczęstsze są mięśniaki śródścienne. Mięśniaki uszypułowane, szyjkowe i międzywięzadłowe są rzadkie.
Objawy i przebieg
Najczęściej bezobjawowe. Duże i mnogie mięśniaki objawiają się: powiększeniem brzucha, obfitymi i długotrwałymi miesiączkami, zaparciami, przewlekłymi bólami krzyża, częstym oddawaniem moczu (jeśli mięśniak jest duży i powoduje ucisk na pęcherz moczowy), bolesnym współżyciem, trudnościami w zajściu w ciążę, poronieniami. Najczęściej pojawiają się w wieku 35–45 lat, rzadko w okresie dojrzewania i po menopauzie. Sprzyjają im zaburzenia hormonalne i skłonności genetyczne
Ryzyko transformacji złośliwej mięśniaka do mięsaka gładkokomórkowego (leiomyosarcoma) jest niewielkie, szacuje się je na 0,1–0,8%.
Etiologia
Przyczyna powstania mięśniaka macicy nie jest do końca znana, jednak na wzrost stymulująco działają estrogeny.
Rozpoznanie
Rozpoznanie opiera się na wywiadzie, badaniu ginekologicznym i wyniku badania USG.
Leczenie
Metodą z wyboru leczenia objawowych mięśniaków macicy jest ich wyłuszczenie (miomektomia). W przypadku dużych mięśniaków zastosowanie znajdują analogi gonadoliberyny, zmniejszające masę guza i ograniczające jego ukrwienie.
Przyjmuje się, że do leczenia laparoskopowego kwalifikują się pacjentki z niewielką liczbą mięśniaków (do 3), których średnica nie przekracza 10 cm. Od ponad 15 lat można również leczyć objawowe mięśniaki macicy metodą małoinwazyjną - embolizacją tętnic macicznych wykonywaną pod kontrolą angiografu przez radiologa zabiegowego we współpracy z ginekologiem.
Od początków XXI w. do leczenia mięśniaków macicy wykorzystywana jest też termoablacja ultradźwiękowa, będąca metodą nieinwazyjną. W Polsce zabiegi leczenia skoncentrowanymi falami ultradźwięków pod kontrolą rezonansu magnetycznego (MRgFUS) wykonywane są w ośrodkach w Rzeszowie, Kielcach i Warszawie.
Wyniki badań wskazują korzystny wpływ suplementacji witaminy D w leczeniu mięśniaków. Prowadzone są również badania nad wpływem innych suplementów diety m.in. ekstrakt z zielonej herbaty (EGCG), kurkuma.
Bibliografia
- Położnictwo i ginekologia. Grzegorz H. Bręborowicz (red.). Wydawnictwo Lekarskie PZWL, s. 810, 839-840, 945. ISBN 83-200-3082-X.
