Мы используем файлы cookie.
Продолжая использовать сайт, вы даете свое согласие на работу с этими файлами.

MRSA

Другие языки:

MRSA

Подписчиков: 0, рейтинг: 0

MRSA

Powiększenie 20 tys. razy z elektronowego mikroskopu skaningowego

Domena

Typ

Klasa

Rząd

Rodzina

Rodzaj

Gatunek

Gronkowiec złocisty

Podgatunek

MRSA

Nazwa systematyczna

Staphylococcus aureus
F. J. Rosenbach, 1884

Synonimy

Staphylococcus pyogenes aureus (Rosenbach, 1884)
Staphlococcus pyogenes citreus (Passet, 1885)
Micrococcus aureus (Zopf, 1885)
Micrococcus pyogenes (Lehmann i Neumann, 1896)

Czynnik zakaźny oporny na penicylinę i antybiotyki pokrewne

Klasyfikacje
ICD-10	U80.1 Czynnik zakaźny oporny na metycylinę

Kolonie gronkowca złocistego. Makroskopowo i mikroskopowo niemożliwe jest odróżnienie szczepów MRSA od metycylinowrażliwych MSSA (ang. Methicillin-Sensitive Staphylococcus aureus) – należy wykonać antybiogram

Gronkowiec złocisty na podłożu Müllera-Hintona. Niewrażliwość na oksacylinę (oznaczenie "OX") oznacza krzyżową oporność na wszystkie antybiotyki beta-laktamowe

Gronkowiec złocisty oporny na metycylinę, MRSA (ang. methicyllin-resistant Staphylococcus aureus) – oporne na metycylinę szczepy gronkowca, będące częstą przyczyną zakażeń wewnątrzszpitalnych. Stanowi on poważny problem finansowy dla ochrony zdrowia. Wykształcony przez drobnoustroje typ oporności oznacza brak wrażliwości na wszystkie antybiotyki z grupy beta-laktamów – w tym penicyliny, cefalosporyny, monobaktamy czy karbapenemy.

Oporność nie polega na syntezie enzymów rozkładających lek (co nie oznacza, że bakterie takiego nie wytwarzają), ale nowego białka wiążącego antybiotyk – tzw. PBP. Zmienione białko PBP nie wykazuje powinowactwa do beta-laktamu. Opisano pięć genów syntetyzujących różne nowe białka PBP, dlatego ten typ oporności charakteryzuje się heterogennością. Szczepy MRSA są oporne na wszystkie antybiotyki β-laktamowe, a w 90% występuje ponadto krzyżowa oporność z makrolidami oraz fluorochinolonami. Jeżeli bakteria jest częściowo oporna na tę grupę antybiotyków, ale można je leczyć podając maksymalne dawki, używa się terminu MISA.

Leczenie i zapobieganie

Spośród środków doustnych wobec szczepów MRSA aktywność zachowuje sulfametoksazol, trimetoprim oraz linezolid. Ze względu na częstą oporność, użycie klindamycyny oraz fluorochinolonów jest dyskusyjne.

Ogromną rolę w zapobieganiu transmisji bakterii odgrywa dokładne mycie rąk.

Pojawianie się szczepów MRSA wiązane jest z częstszym występowaniem owrzodzeń skóry