Nagryz pionowy (ang. overbite) – pionowe zachodzenie zębów siecznych w zwarciu centrycznym, wartość mierzona w ortodoncji jako miara prawidłowości zgryzu u pacjenta. Prawidłowo zęby górnego łuku zębowego pokrywają częściowo powierzchnie przedsionkowe (wargowe) zębów dolnych, a brzeg sieczny siekaczy dolnych kontaktuje się z powierzchnią podniebienną siekaczy górnych na guzkach podniebiennych.
Nagryz pionowy liczy się od brzegu siecznego dolnego przyśrodkowego siekacza do brzegu siecznego górnego przyśrodkowego siekacza i powinien wynosić 1-3mm (lub inaczej: 1/3 wysokości powierzchni wargowej dolnego przyśrodkowego siekacza).
Jeśli nagryz pionowy wynosi 0mm mówimy o zgryzie prostym, natomiast gdy jest ujemny mówimy o zgryzie otwartym.
Zobacz też
- nagryz poziomy (overjet)
Bibliografia
- Irena Karłowska: Zarys współczesnej ortodoncji. Podręcznik dla studentów i lekarzy stomatologów.. Wyd. 1. Warszawa: PZWL, 2001, s. 71-72. ISBN 83-200-2527-3.