Nefrektomia – chirurgiczne usunięcie nerki. Wskazaniami do tego zabiegu mogą być m.in. nowotwór złośliwy nerki, zaburzenie funkcji nerki w wyniku upośledzenia ukrwienia – niedokrwienie lub zawał nerki, ciężkie nadciśnienie naczyniowonerkowe, ciężkie wodonercze (np. w przebiegu uropatii zaporowej w kamicy nerkowej) oraz roponercze, a także, rzadziej w ostatnich latach, gruźlica nerki. Wykonywana również w celu pobrania narządu do transplantacji. Jeśli druga nerka jest zdrowa, nefrektomia nie powoduje zaburzeń w produkcji moczu i nie upośledza sprawności fizycznej chorego. Operacja może być wykonywana z dostępu przezotrzewnowego jak i lędźwiowego (pozaotrzewnowego).
Nefrektomia oszczędzająca
Polega na usunięciu guza nerki i pozostawieniu zdrowej części nerki. Ten rodzaj zabiegu wykonywany jest w przypadkach niewielkich guzów nerki (poniżej 4 cm) zlokalizowanych w górnym lub dolnym biegunie nerki, lub jeśli istnieją wskazania do zachowania części nerki, takie jak agenezja lub aplazja drugiej nerki, obustronny guz nerki, upośledzenie czynności drugiej nerki.
Nefrektomia radykalna
To standardowa procedura w przypadku operacji onkologicznych, polegająca na usunięciu nerki wraz z torebką tłuszczową, powięzią nerki, nadnerczem i okolicznymi (zwanymi także regionalnymi) węzłami chłonnymi i moczowodem. Przeprowadzana również u dawców nerek (zmarłych oraz żywych).
Nefrektomia laparoskopowa
Jest wykonywana najczęściej w zabiegach nefrektomii odbywających się ze wskazań innych niż onkologiczne.
Zobacz też
- Przeszczepianie nerki - szczegółowy opis procedury pobrania narządu
Bibliografia
- Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, tom II. Andrzej Szczeklik (red.), Jerzy Alkiewicz, Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005, ISBN 83-7430-031-0, OCLC 830805120.
