Мы используем файлы cookie.
Продолжая использовать сайт, вы даете свое согласие на работу с этими файлами.

Neglerioza

Подписчиков: 0, рейтинг: 0
Neglerioza
Naegleriasis
Klasyfikacje
ICD-10

B60.2

Neglerioza (łac. naegleriasis, ang. negleriasis) – rzadka choroba pasożytnicza, ostre pierwotne zapalenie mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych wywoływane przez pierwotniaka Naegleria fowleri (ang. primary amoebic meningoencephalitis, PAM; łac. meningoencephalitis amoebica primaria)

Epidemiologia

Przypadki inwazji tym pierwotniakiem obserwowano u ludzi na całym świecie. W Polsce pierwotniak jest rzadki, a przypadków negleriozy do tej pory nie zanotowano. W latach 1962-1965 w czechosłowackim Ústí nad Labem opisano 16 śmiertelnych przypadków negleriozy u młodych pływaków, korzystających z jednego krytego basenu, którego woda zawierała pełzaki.

Etiologia

Cykl życiowy Naegleria fowleri.

Pierwotniak Naegleria fowleri występuje w wodach słodkich, wilgotnych glebach i powietrzu. Do zakażenia może dochodzić przez jamę nosowo-gardłową podczas kąpieli w basenie, jeziorze. Pierwotniak przenika poprzez wypustki komórek węchowych do mózgu.

Objawy i przebieg

Choroba występuje w około tydzień od zarażenia. Przebiega z gorączką, silnymi bólami głowy, zaburzeniami widzenia, nudnościami i wymiotami. Mogą wystąpić zaburzenia psychiczne, pod postacią splątania lub pobudzenia, rzadziej halucynacji. Choroba zwykle doprowadza do śmierci w ciągu 72 godzin.

Rozpoznanie

Pełzaki w płynie mózgowo-rdzeniowym pacjenta z negleriozą, uwidocznione w immunofluorescencji bezpośredniej.

Diagnostyka choroby jest bardzo trudna, pełzaka wykrywa się w preparatach bezpośrednich, trwałych barwionych (głównie z płynu mózgowo-rdzeniowego) bądź dopiero w hodowli próbek pobranych podczas badania autopsyjnego. W opisanych przypadkach płyn mózgowo-rdzeniowy miał barwę żółtobiałą bądź szarą, był podbarwiony krwią, ze zwiększonym odsetkiem granulocytów i stężeniem białka.

Leczenie

Nie opracowano standardu leczenia choroby. Postuluje się wykorzystanie preparatów przeciwgrzybiczych (amfoterycyna B, ketokonazol, mikonazol) i sulfonamidów.

Bibliografia

  • R. Kadłubowski, A. Kurnatowska (red): Zarys parazytologii lekarskiej : podręcznik dla studentów. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1999. ISBN 83-200-2316-5
  • Parazytologia i akaroentomologia medyczna. Antoni Deryło (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 119-121. ISBN 83-01-13804-1.

Linki zewnętrzne


Новое сообщение