Niepełnosprawność intelektualna w stopniu lekkim

Niepełnosprawność intelektualna w stopniu lekkim (upośledzenie umysłowe lekkie, dawniej debilizm – nazwa niestosowana z uwagi na negatywne znaczenie w języku potocznym) – poziom intelektualny osób dorosłych charakterystyczny dla 12 roku życia. Ta forma deficytu intelektualnego stanowi najwięcej rozpoznań.

Osoby takie są samodzielne i zaradne społecznie, nie powinny jednak wykonywać zawodów wymagających podejmowania decyzji, ponieważ nie osiągnęły etapu myślenia abstrakcyjnego w rozwoju poznawczym. Życie rodzinne przebiega bez trudności. W socjalizacji mogą nabywać zaburzeń osobowościowych, ze względu na atmosferę otoczenia i stosunek innych.

Obecnie istnieje tendencja do wprowadzania zajęć korekcyjnych, przy intensywniejszym treningu poznawczym w dłuższym czasie osoby z upośledzeniem w stopniu lekkim osiągają podobne wyniki co osoby z przeciętnym IQ. Do 14 roku życia brak różnic rozwojowych.

IQ w skali Wechslera: 55–69.

Zobacz też

• niepełnosprawność intelektualna
• niepełnosprawność intelektualna w stopniu umiarkowanym
• niepełnosprawność intelektualna w stopniu znacznym
• niepełnosprawność intelektualna w stopniu głębokim

Bibliografia

• Jadwiga Komender: Upośledzenie umysłowe- niepełnosprawność umysłowa. W: Adam Bilikiewicz (red.): Psychiatria. T. II Psychiatria kliniczna. Wrocław: Urban&Partner, 2002, s. 617-644. ISBN 83-87944-72-6.
• Zaburzenia psychiczne u dzieci i młodzieży. W: H.I. Kaplan, B.J. Sadock, V.A. Sadock: Psychiatria kliniczna. Wrocław: Urban&Partner, 2004, s. 333-343. ISBN 83-89581-95-7.