| |
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 | |
|---|---|
| M83.0 |
Osteomalacja połogowa |
| M83.1 |
Osteomalacja starcza |
| M83.2 |
Osteomalacja dorosłych w następstwie upośledzonego wchłaniania |
| M83.3 |
Osteoporoza dorosłych będąca wynikiem nieprawidłowego odżywiania |
| M83.4 |
Choroba kości na skutek przewlekłego stosowania soli glinu |
| M83.5 |
Inna osteomalacja dorosłych indukowana lekami |
| M83.8 |
Inna osteomalacja dorosłych |
| M83.9 |
Nieokreślona osteomalacja dorosłych |
Osteomalacja – choroba metaboliczna kości, polegająca na niedostatecznej mineralizacji i zmniejszeniu gęstości kości wskutek niedoboru witaminy D lub jej metabolitów.
Etiologia i patogeneza
Osteomalacja to zaburzenie o podobnych objawach do osteoporozy. Występuje u osób dorosłych, u których występuje niedobór witaminy D. Z tego powodu dochodzi do nieprawidłowego wchłaniania jonów wapnia i fosforanów przez jelita lub do ich utraty przez nerki.
Przyczyną osteomalacji może być też przyjmowanie niektórych leków (np. leków przeciwpadaczkowych), zespół złego wchłaniania, choroby wątroby i nerek, nowotwór (zespół paraneoplastyczny), niedostateczne przebywanie w świetle słonecznym.
Objawy
Choroba zwiększa ryzyko złamań, także szyjki kości udowej. Mogą wystąpić bóle kości, zaburzenia chodu (tzw. kaczy chód), szpotawość bioder, skrzywienia kręgosłupa i klatka piersiowa kurza. Mięśnie szkieletowe są osłabione lub tkliwe. W większości przypadków pojawia się przewlekła hipofosfatemia i hipokalcemia.
Leczenie
Chorobę leczy się podawaniem witaminy D3 i fosforanów. Osteotomię stosuje się zazwyczaj jedynie przy znacznych deformacjach.
