Panika na ulicach
|
Plakat do filmu | |
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
12 czerwca 1950 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
96 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Richard Murphy |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia |
Joseph MacDonald |
| Scenografia |
Lyle R. Wheeler |
| Kostiumy | |
| Montaż |
Harmon Jones |
| Produkcja |
Sol C. Siegel |
| Wytwórnia | |
| Dystrybucja |
20th Century Fox |
| Budżet |
1,4 mln. $ |
| Nagrody | |
| 1950: 11. MFF w Wenecji (Nagroda Specjalna) 1951: Oscar (Best Story) | |
Panika na ulicach (ang. Panic in the Streets) – amerykański film noir z 1950 roku w reżyserii Elii Kazana.
Opis fabuły
W jednym z doków Nowego Orleanu policja odnajduje ciało mężczyzny. Nosi ono ślady postrzeleń i wszystko wskazuje na zabójstwo, jednak podczas rutynowej sekcji zwłok patolog odkrywa, że denat znajdował się przed śmiercią w zaawansowanym stadium dżumy. Natychmiast informuje o tym władze miasta, a te zlecają dr. Reedowi z wydziału miejskiej służby zdrowia i kpt. Warrenowi z lokalnej policji natychmiastowe odnalezienie wszystkich osób mających kontakt ze zmarłym, w celu zapobieżenia ewentualnej epidemii. Jest to trudne zadanie ze względu na portowe środowisko, niechętne jakiejkolwiek współpracy z policją i władzami. Jednak dzięki nieustępliwości Reeda i Warrena, w końcu udaje się im ustalić ostatnich ludzi z którymi przed śmiercią miał kontakt zmarły (jak się okazuje nielegalny emigrant). Są to: Blackie, Fitch i Poldi. Zwłaszcza jeden z nich jest wyjątkowo niebezpieczny – pozbawiony skrupułów pośledni gangster Blackie, który zastrzelił emigranta wkrótce po karcianej rozgrywce. W pościgu za Blackim i Fitchem (w tym czasie umiera zarażony Poldi) doktor i policjant trafiają do portowych magazynów. Tam zdesperowany Blackie strzela do znajomego ochraniarza jednego z magazynów i do chcącego poddać się Fitcha. Jednak wkrótce potem sam wpada w końcu w ręce policji. Wszyscy ludzie z którymi miał kontakt zmarły emigrant zostają odnalezieni i zaszczepieni.
Obsada aktorska
- Richard Widmark – dr Reed
- Paul Douglas – kpt. Warren
- Barbara Bel Geddes – Nancy Reed
- Jack Palance – Blackie
- Zero Mostel – Fitch
- Lewis Charles – zamordowany emigrant
- Alexis Minotis – właściciel greckiej restauracji
- Dan Riss – reporter Neff
- Guy Thonajan – Poldi
- Tommy Cook – Poldi młodszy
- Pat Walshe – gazeciarz-inwalida
- Elia Kazan – asystent w kostnicy
- Emile Meyer – kapitan „Nile Queen”
- Wilson Bourg Jr. – żeglarz Charlie
- Lenka Peterson – dziewczyna Charliego
- Tommy Rettig – synek Reeda
i inni.
O filmie
Ósmy z kolei film Kazana uchodzi za czołowy obraz gatunku noir. Na ekrany kin światowych w 1950 roku wszedł obok dwóch innych klasyków tego gatunku – Nocy i miasta Julesa Dassina i Asfaltowej dżungli Johna Hustona. Wszystkie trzy obrazy wzbudziły niebywałą sensację. Krytyka wskazywała na ich wspólne cechy, tj.: naturalną scenerię (Nowy Orlean w filmie Kazana, Londyn u Dassina oraz Cincinnati i Lexington u Hustona) oraz motyw drobiazgowo ukazanej ucieczki człowieka ściganego. Chociaż film okazał się być finansową klapą i zebrał mieszane recenzje, otrzymał kilka prestiżowych nagród, m.in.: Oscara (w kategorii „Best Story”) oraz Nagrodę Specjalną na 11. MFF w Wenecji i nominację do nagrody głównej festiwalu Złotego Lwa. W rankingu popularnego, filmowego serwisu internetowego Rotten Tomatoes obraz posiada obecnie (2019) wysoką, 96-procentową, pozytywną ocenę „czerwonych pomidorów”.
Linki zewnętrzne
- Panika na ulicach w bazie IMDb (ang.)
- Panika na ulicach w bazie Filmweb
- Panika na ulicach w bazie Notable Names Database (ang.)
- Panika na ulicach w katalogu American Film Institute (ang.)
| Lata 40. | |
|---|---|
| Lata 50. | |
| Lata 60. | |
| Lata 70. |