Pete Herman

Pete Herman

Peter Gulotta

Pseudonim	Kid Herman
Data i miejsce urodzenia	12 lutego 1896 Nowy Orlean
Data i miejsce śmierci	13 kwietnia 1973 Nowy Orlean
Obywatelstwo	Stany Zjednoczone
Wzrost	157 cm
Styl walki	praworęczny
Kategoria wagowa	kogucia
Bilans walk zawodowych
Liczba walk	144
Zwycięstwa	61
Przez nokauty	20
Porażki	13
Remisy	8

Pete Herman, właśc. Peter Gulotta (ur. 12 lutego 1896 w Nowym Orleanie, zm. 13 kwietnia 1973 tamże) – amerykański bokser, były zawodowy mistrz świata kategorii koguciej.

Pochodził w rodziny włoskich imigrantów. W wieku dwunastu lat pracował jako pucybut. wówczas ze swym przyjacielem Eddiem Coulonem zaczął trenować boks. Gdy Coulon podpisał kontrakt zawodowy, Herman uczynił to samo. Swą pierwszą walkę we wrześniu 1912 zremisował z Coulonem.

Wygrywał większość pojedynków bokserskich i zyskał wkrótce reputację wyróżniającego się pięściarza wagi koguciej. 30 czerwca 1914 stoczył 10-rundową walkę no decision z ówczesnym mistrzem świata tej kategorii Kidem Williamsem, którą zdaniem prasy przegrał. W następnej walce 13 września wygrał z byłym mistrzem świata Eddiem Campim. 15 listopada tego roku Frankie Burns pokonał go przez techniczny nokaut w 13. rundzie. Była to jedyna porażka przed czasem w całej karierze Hermana.

Herman kontynuował serię zwycięskich pojedynków i 7 lutego 1916 w Nowym Orleanie ponownie zmierzył się z Kidem Williamsem w walce o tytuł mistrza świata. Tym razem po 20 rundach orzeczono remis. Następną walkę Herman stoczył z Lewem Tendlerem. Zakontraktowana na 6 rund walka zakończyła się no decision, choć zdaniem prasy przeważał Tendler.

Trzeci pojedynek z Williamsem przyniósł Hermanowi tytuł mistrza świata, ponieważ 9 stycznia 1917 w Nowym Orleanie pokonał rywala na punkty.

W obronie tytułu mistrzowskiego stoczył następujące walki:

W tym czasie Herman stoczył również walki z takimi zawodnikami, jak. m.in.: Johnny Coulon (14 maja 1917, wygrana przez TKO w 3. rundzie), Joe Lynch (1 czerwca 1917, 1 września 1919 i 12 listopada 1919, wszystkie no decision), Kid Williams (ich czwarta i ostatnia walka 13 czerwca 1917, no decision), Frankie Burns (4 lipca 1918, no decision), Memphis Pal Moore (24 marca 1919, no decision) i Johnny Buff (24 listopada 1919, no decision).

22 grudnia 1920 w Madison Square Garden w Nowym Jorku Herman stracił tytuł mistrza świata po porażce na punkty z Joe Lynchem. W następnej walce zmierzył się 13 stycznia 1921 w Londynie z ówczesnym mistrzem świata wagi muszej Walijczykiem Jimmym Wildem. Herman dominował w tej walce i zwyciężył przez techniczny nokaut w 17. rundzie.

25 lipca 1921 w Nowym Jorku odzyskał tytuł mistrza świata w wadze koguciej zwyciężając Joe Lyncha na punkty. Stoczył potem walkę no decision z Charlesem Ledoux, a w pierwszej obronie odzyskanego tytułu przegrał na punkty z Johnnym Buffem 23 września 1921 w Madison Square Garden. Nie widział już wówczas na jedno oko. Stoczył potem jeszcze sześć walk, w tym wygraną przez nokaut w 1. rundzie z Packeyem O’Gattym. Zakończył karierę w kwietniu 1922.

Wkrótce potem zupełnie oślepł. Prowadził kawiarnię we French Quarter w Nowym Orleanie. Zmarł w 1973.

Został wybrany w 1997 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy.

Uwagi

Bibliografia

• James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 138-139. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.).
• Pete (Kid) Herman, International Boxing Hall of Fame [dostęp 2015-07-12]  (ang.).
• Pete Herman, Louisiana Sports Hall of Fame [dostęp 2015-07-12]  (ang.).
• Pete "Kid" Herman, The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-07-12]  (ang.).
• Wykaz walk zawodowych Hermana, boxrec.com [dostęp 2015-07-12]  (ang.).
• Pete HERMAN, Sport & Note [dostęp 2015-07-12]  (ang.).