Przestrzeń zagardłowa (łac. spatium retropharyngeum, ang. retropharyngeal space) – wąska, szczelinowata przestrzeń wypełniona luźną tkanką łączną, położona pomiędzy powięzią tylnej ściany gardła a blaszką przedkręgową powięzi szyi pokrywającą kręgosłup szyjny i mięśnie przedkręgowe. U dzieci przestrzeń ta zawiera węzły chłonne zagardłowe (węzły Henlego), które zbierają chłonkę z jamy nosowej, gardła, zatok szczękowych i migdałka gardłowego. Podczas ostrych chorób infekcyjnych gardła węzły Henlego mogą ulegać zapaleniu ropnemu tworząc ropień zagardłowy. U dorosłych ropień zagardłowy jest zwykle ropniem zimnym (gruźliczym). Niebezpieczeństwo związane z ropniem zagardłowym wynika z anatomii przestrzeni zagardłowej. Ku dołowi przechodzi ona w śródpiersie górne a następnie tylne. Tą drogą ropnie zagardłowe, jako ropnie opadowe mogą szerzyć się do klatki piersiowej.
Bibliografia
- Otolaryngologia kliniczna. red. A. Zakrzewski. PZWL. Warszawa 1981. ISBN 83-200-0326-1
